نظام پیشنهادها، عوامل مؤثر موفقیت آن در سازمان و مدل انتقال خلاقیت به ایده های عملی

نظام پیشنهادها یکی از روش های اجرای نظام مدیریت مشارکتی و شاید یتوان گفت: بهترین روش اجرای مدیریت مشارکتی می باشد و آنگونه که در تاریخچه نظام پیشنهادها ذکر گردیده، ژاپن اولین کشوری بود که نظام پذیرش و بررسی پیشنهادها را در سال 1721 و به گونه ای استراتژیک و بنیانی مطرح و پیاده نموده است، که از آن زمان تاکنون شاهد رشد و گسترش این نظام به صورت روز افزون در ژاپن و دیگر کشورهای جهان بوده ایم، در کشورمان ایران نیز از سال 1365 این نظام مورد مطالعه و تحقیق قرار گرفته و به صورت رسمی از سال 1377 با توجه به آثار مثبت و سودمندی که این نظام در شمار در خور توجهی از شرکت های صنعتی داخلی و خارجی پدید آورده بود در کلیه وزارتخانه ها، مؤسسات، شرکت ها و بانک ها و کلیه دستگاه هایی که شمول قانون برآن ها مستلزم ذکر نام می باشد مورد اجرا قرار گرفت. این نظام ابزاری قدرتمند در جهت پرورش خلاقیت در سازمان ها می باشد چرا که در سه فاز 1- استخراج ایده -2 تخلیه ایده و 3- پیگیری ایده، ایده های خلاقانه کارکنان را در جهت اجرایی نمودن آن ها توسعه و پرورش می دهد. این مهم یعنی پرورش خلاقیت در سازمان از طریق ابزاری چون نظام پیشنهادها، تنها زمانی به درستی می تواند اجرا گردد که کارکنان سازمان مشارکتی فعال در این نظام داشته باشند و پیشنهادها و ایده های خلاقانه خود را به این نظام، پیشنهاد نمایند. مقاله حاضر با هدف شناساندن نظام پیشنهادها، عوامل مؤثر با موفقیت این نظام را در سازمان مورد بررسی قرار داده و اقدام به معرفی شاخص های مهم و مؤثر در موفقیت نظام پیشنهادها در سازمان ها خواهد نمود و نهایتاً به ارائه و معرفی یک مدل انتقال خلاقیت به ایده های عملی می پردازد.