بررسی انتقال تکنولوژی در قراردادهای بیع متقابل و قراردادهای جدید ( IPC ) نفت و گاز جمهوری اسلامی ایران
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,253
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
AMSCONF04_671
تاریخ نمایه سازی: 6 اسفند 1395
چکیده مقاله:
انتقال تکنولوژی از کشورهای توسعه یافته به کشورهای در حال توسعه ، این کشورها را قادر به تهیه و بکارگیری ابزارهای تولید جدید و گسترش و توسعه ابزارهای موجود می نماید ضرورت اجتناب ناپذیر می باشد. شیوه های متعددی از جمله سرمایه گذاری مستقیم خارجی ، انتقال از طریق لیسانس ، سرمایه گذاری مشترک ، قراردادهای کلید در دست ، قراردادهای پیمانکاری و غیره جهت انتقال تکنولوژی مطرح می باشد که انتقال تکنولوژی موفق به عوامل متعددی از جمله انتخاب شیوه مناسب انتقال تکنولوژی و فراهم نمودن بسترهای لازم بستگی دارد. در مقاله حاضر ابندا مفهوم انتقال تکنولوژی ، شیوه های مرسوم آن ، عوامل موثر بر انتقال موفق و توسعه پایدار آن ذکر شده سپس عدم موفقیت فرآیند انتقال تکنولوژی در قراردادهای بیع متقابل نفت ج.ا.ایران مورد واکاوی قرار خواهد گرفت. در ادامه شیوه انتقال تکنولوژی در قراردادهای جدید نفتی موسوم به IPC ، الزامات ، سیاستها و مطابقت آن با قوانین و اصول کلی نظام ج.ا.ایران مورد بحث قرار می گیرد و در پایان پیشنهاداتی جهت تحقق عملی فرآیند انتقال تکنولوژی در این قراردادها ارائه خواهد شد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
هادی قنبری بناب
دانشجوی دکتری مدیریت قراردادهای بین المللی نفت و گاز ، دانشگاه علامه طباطبائی
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :