بررسی نقش محوری فضا در پرورش خلاقیت کودکان نمونه موردی مجتمع های دوستدار کودک

پژوهشگران در سال های اخیر، از میان عوامل متعدد تأثیرگذار در رشد خلاقیت کودک، تحقیقات بسیاری را در مورد شیوه های آموزشی، جنبه های عاطفی - شناختی کودکان و نیز مسائل تربیتی را مورد بررسی قرار داده اند، اما تأثیر کیفیت فضای معماری در پرورش خلاقیت کمتر مورد توجه قرار گرفته است .طراحی فضا های ویژه کودکان مانند مهد کودک ها از آن جهت اهمیت دارد که در سنین 4 تا 7 سالگی تخیل کودک جنبه عملی پیدا میکند ؛ در طول این سال ها، کودک از محیط تأثیر بیشتری میگیرد. حال آنکه فضا های مذکور در ایران، مناسب کودکان طراحی نشده است. بیشتر مهد کودک ها در فضا های مسکونی و حتی آپارتمانها قرار دارند که با نقاشی و رنگ آمیزی، ظاهرا به محیطی کودکانه تبدیل شده اند. حال این سوال مطرح می شود که کدام عوامل در طراحی فضای مهدکودک میتوانند منجر به ارتقاء خیال پردازی، بازی و کنجکاوی کودک گردند و از این طریق خلاقیت او را افزایش دهند؟ هدف از تحقیق حاضر، دستیابی به اصول طراحی فضاهای ویژه کودکان برای کودکان 3 تا 6 ساله ایرانی با تأکید بر بهره گیری از قابلیت های محیطی مؤثر بر ذهن و رفتار کودکان، و رویکرد ارتقاء خلاقیت آنان است. در این تحقیق، از روش تحقیق پیمایشی (زمینه یابی) استفاده شده و براساس مدل خلاقیت، اصول طراحی فضاهای آموزشی استنتاج گردیده است. نتایج تحقیق براساس مدل تهیه اصولی معمارانه برای طراحی فضاهای آموزشی کودکان 3 تا 6 ساله در جهت ارتقاء انگیزش و خلاقیت آنان است.