توافق دستیاران روانپزشکی در تشخیص گذاری محور IV روانپزشکی براساس طبقه بندی DSM-IV

تشخیص مشکلات محیطی و اجتماعی در بیماران روانپزشکی، به دلیل نقش مهمی که در ایجاد و یا تشدیدبیماریهای روانپزشکی ایفا م یکند، حائز اهمیت است. مطالعه حاضر به قصد ارزیابی توافق دستیاران روانپزشکی درتشخیص مشکلات محور IV روانپزشکی بر اساس DSM-IV (که به تشخیص مشکلات روانی – اجتماعی و محیطی اختصاص دارد) اجرا گردید.در جریان این مطالعه ١١٧ بیمار در جلسات روزانه گزارش صبحگاهی بیمارستان روانپزشکی تبریز موردمصاحبه قرار گرفتند و بطور جداگانه توسط دستیاران حاضر، از نظر وضعیت روانی و تشخیص های اولیه مطرح برایآنها در محور IV، مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته های بدست آمده از مجموع این ارزیابی ها با روش های آماری توصیفی و تحلیلی مورد سنجش قرار گرفتند.نتایج تحلیلهای آماری نشان داد که توافق دستیاران در ارزیابی مشکلات محیطی و اجتماعی کم است(0/22-ICC). هیچیک از عوامل فردی بیمار توجیه کننده اختلاف تشخیصی در بین دستیاران نبود. جنس دستیار و آشنایی وی با زبان آذری در تعیین تفاوت تشخیصی مهم برآورد گردیدند؛ به این ترتیب که توافق در دستیاران زنبیش از دستیاران مرد و در دستیاران آذری زبان بیش از دستیاران فارس زبان بود. همچنین هیچیک از اجزاء بررسیوضعیت روانی قادر به توجیه تفاوت در تشخیص گذاری نبودند. تشخیص گذاری در محورهای I و III در توجیه اختلاف تشخیصی ، مهم برآورد گردیدند.بطور کلی از این مطالعه می توان نتیجه گرفت که تشخیص مشکلات روانی – اجتماعی و محیطی در بیمارانروانپزشکی، از پایایی خوبی برخوردار نیست و این امر بازنگری تشخیص گذاریهای این محور را ایجاب می کند.