روند تغییرات شاخصهای خونی و کبدی در خلال آلودگی انسان به فاسیولا پس از درمان با تریکلابندازول

مقدمه و هدف: فاسیولیازیس انسانی یکی از بیماری های انگلی مشترک انسان و دام است که معمولا در اثر خوردن سبزیجاتآبزی آلوده به متاسرکر رخ می دهد. این بیماری در دو دهه اخیر به صورت دواپیدمی در شهرانزلی استان گیلان بروز نمود. باتوجه به مصرف تریکلابندازول بر علیه این انگل در گیلان این مطالعه با هدف تع یین روند تغییرات شاخصهای خونی و کبدی درخلال آلودگی انسان به فاسیولا قبل و بعد از درمان با تریکلابندازول طراحی و اجرا گردید.روش کار : مطالعه حاضر از نوع مطالعه کارآزما یی با لینی طولی است بدین منظور در سال 1383 تعداد 50 نفر بیمار که هر دوآزمایش مدفوع و الایزا آنها مثبت شده بود انتخاب و قبل از شروع درمان (مرحله 1) و همچنین یکماه (مرحله 2) و شش ماه(مرحله 3) پس از درمان علاوه بر معاینه بالینی از آنها نمونه خون و مدفوع گرفته شد و نمونه های خون وسرم افراد از لحاظشاخصهای خونی و کبدی تحت آزمایش قرار گرفت . برای آزمایش مدفوع از دوروش فرمالین - اتر و تلمن اصلاح شده ، برایتعیین آنتی بادیهای اختصاصی ضد فاسیولا از تکنیک الایزا و برای اندازه گیری شاخص های خون شناسی و بیوشیمیایی از روشهایاستاندارد استفاده شد.نتایج: طبق نتایج ا ین مطالعه مجموعاً 74 درصد کل بیماران پس از یک دوره درمان با تریکلابندازول با دوز 20 میلی گرم به ازاءهر کیلوگرم وزن بدن و 88 درصد پس از دو دوره درمان کاملاً بهبود یافتند . در مرحله قبل از درمان، هموگلوبین وهماتوکریت کاهش مختصری داشته ولی ائوزینوفیل های خون محیطی و ESR افزایش داشتند. پس از انجام درمان موفق با تریکلابندازول ، میزان این شاخصها به سطح طبیعی برگشتند ولی در بیماران بهبود نیافته این شاخصها به سمت مقادیر طبیعیبرنگشتند. ازطرفی اکثر شاخصهای کبدی در مرحله قبل از درمان و همچنین پس از انجام درمان تقر یباً در محدوده طبیعی قرارداشتند.نتیجه نها یی: باتوجه به نتایج این مطالعه می توان گفت که شاخص های خون شناسی بعنوان معیارهای کمکی در ارزیابی موفقیت ویا شکست درمان می توانند ارزشمند باشند.