ارتباط میزان پروتئین واکنشگر C باحساسیت بالا با حوادث قلبی داخل بیمارستانی در بیماران مبتلا به آنژین صدری ناپایدار

مقدمه و هدف: مطالعات متعددی براثبات وعلیه ارتباط میزان پروتئین واکنشگر High Sensitive C Reactive Protein (h.s.CRP ) Cبا پیش آگهی بیماران با سندرم حاد کرونری وجود دارد ، هدف از انجام این مطالعه تعیین ارتباط بین میزان پروتئین واکنشگر Cبا پیش آگهی وحوادث قلبی عروقی داخل بیمارستانی در بیمارانی است که با آنژین ناپایدار در بیمارستان بستریگردیده اند.روش کار : این مطالعه بصورت توصیفی تحلیلی از شهریور ماه 83 لغایت بهمن ماه 84 در مرکزآموزشی درمانیشهیددکتربهشتی کرمانشاه صورت گرفته است. دراین مطالعه 250 بیمار با آنژین ناپایدار مورد بررسی قرارگرفتند. بیماران باعلائم انفارکتوس با و بدون صعود قطعه ST، باسابقه عفونت اخیر وتروما وسطح سرمی پروتئین واکنشگر C بیشتر از 10 میلی گرم در لیتر ازمطالعه حذف شدند. 24 ساعت پس ازبستری ، سطح سرمی پروتئین واکنشگر C اندازه گیری شد. بیماران به دوگروه تقسیم شدند، گروه اول بیمارانی که سطح سرمی پروتئین واکنشگر C زیر 3 میلی گرم در لیترداشتند وگروه دوم بیمارانی که میزان پروتئین واکنشگر C آنها بین 10-3 میلی گرم در لیتر بود . تمام این بیماران در طول بستری از نظر تنگی نفس ، میزان عود درد قفسه صدری، نیاز به بستری در CCU،انفارکتوس میوکارد ومرگ ومیر مورد بررسی قرار گرفتند . نتایج حاصله با آزمون های (X(2 و t-test مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج : از مجموع 250 بیمار 105 نفر مرد (42%) و 145 نفر زن (58%) بودند. میانگین سنی این افراد درگروه اول 10/8±57/2 سال و در گروه دوم 11/5±58 سال بود . میران انفارکتوس میوکارد ، میزان عود درد قفسه صدری و نیاز به بستری در CCU در گروه اول بصورت معنی داری از نظر آماری کمتراز گروه دوم بود. (P<0/001). نتیجه نهائی : باتوجه به رابطه معنی داربین وقوع انفارکتوس میوکاردو میزان عود درد قفسه صدری ومیزان بستری د ر CCUبامیزان کمی پروتئین واکنشگر C میتوان ازاین مارکر بیوشیمیایی برای مشخص کردن بیماران با آنژین ناپایدار که در ریسک بالاتری قرار دارنداستفاده نمود.این بیماران بایددر CCU بستری شوند ومورد مراقبت بیشتری قراربگیرند.