ریز ازدیادی انجیر رقم جامی کن با استفاده از کشت مریستم

در این تحقیق، ریزازدیادی گیاه انجیر رقم جامی کن از مریستم انتهایی گیاهچه های رشد یافته در شرایط گلخانه مورد بررسی قرار گرفت. برای مرحله استقرار اندازه ریز نمونه مریستمی در دو سطح ( 0/4-0/2 و 0/7-0/5 میلیمتر )، نوع محیط کشت در دو سطح (MS و B5) و غلظت هورمون بنزیل آدنین (BA) در سه سطح (0/5، 1 و 1/5 میلی گرم در لیتر ) بصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح تصادفی مورد مطالعه قرار گرفتند و پس از یک ماه، درصد بقای ریزنمونه های مریستمی اندازه گیری شد. سپس مریستم های خوب رشد یافته برای مرحله باززایی استفاده گردیدند. برای مرحله پرآوری فاکتورهای غلظت هورمون BA در سطه سطح (1، 1/5 و 2 میلی گرم در لیتر ) به تنهایی یا در ترکیب با سه غلظت هورمون نفتالین استیک اسید ( 0، 0/1 و 0/5 میلی گرم در لیتر ) بصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شدند. محیط کشت بکار رفته برای این مرحله محیط کشت پایه MS بود و برداشت داده ها ( تعداد و طول شاخه های تولیدی ) پس از 6 هفته انجام شد. در مرحله ریشه زایی، غلظت هورمون ایندول بوتریک اسید در 4 سطح (0/5، 1، 1/5 و 2 میلی گرم در لیتر ) در قالب طرح کاملاً تصادفی آزمون گردید. محیط کشت مورد استفاده نیز MS نیمه غلظت بود و پس از 5 هفته، درصد گیاهچه ای ریشه دار شده، تعداد و طول ریشه های تولیدی، داده برداری شدند. طبق نتایج بدست آمده، بیشترین درصد بقای ریز نمونه مریستمی در مرحله استقرار در محیط حاوی 0/5 میلی گرم در لیتر BA دیده شد و بیشترین میزان زنده مانی نیز مربوط به ریزنمونه های با اندازه بزرگ تر بود. در مرحله پرآوری، غلظت 2 میلی گرم در لیتر BA نسبت به سیار غلظت ها، بیشترین تعداد شاخه را حاصل نمود و این در حالی بود که کوتاهترین طول شاخه نیز در این سطح BA بدست آمد. همچنین بیشترین طول شاخه در غلظت 1 میلی گرم BA دیده شد. در مرحله ریشه زایی، حداکثر تعداد گیاهک های ریشه دار شده در غلظت های 1/5 و 2 میلی گرم در لیتر IBA حاصل گردید، همچنین بیشترین تعداد ریشه برای هر گیاهچه در محیط حاوی 2 میلی گرم در لیتر IBA دیده شد.