بررسی تنوع DNA کلروپلاستی و روابط فیلوژنتیکی میان 82 گونه درمنه ایران

؛ 34 گونه از جنس درمنه در ایران گزارش شده است که از لحاظ پراکنش، تراکم و پوشش مهم ترین جنس های گیاهی در کشور محسوب می شوند. از آنجا که هنوز سیستم کلی و جامعی برای طبقه بندی و فیلوژنی آن ارائه نشده است، در این پژوهش سعی شد تا با بررسی تنوع کلروپلاستی و روابط فیلوژنتیکی گونه های درمنه و مقایسه آن ها با گونه های دیگر موجود در جهان، مسیر تکاملی آن ها شناسایی و قرابت ژنتیکی آن ها مشخص شود تا از این طریق بتوان کمکی به حفظ این گنجینه ارزشمند ژنتیکی کرد. در این پژوهش چندشکلی در مناطق غیر کدشونده دی.ان.ا کلروپلاستی در 28 گونه درمنه ایران مطالعه شد. ابتدا، 13 جفت آغازگر عمومی دی.ان.ا کلروپلاستی برای تکثیر بررسی شد و با توجه به درجه تکثیر آغازگرها، شش جفت آغازگر ( PB, BD, Ic2, CS, trnL-F, B2B3 ) برای مطالعه نهایی انتخاب شد. محصولات واکنش زنجیره ای پلیمراز توسط سه آنزیم برشی MseI و EcoRI و TaqI هضم شدند در نتیجه از 14 ترکیب آغازگر- آنزیم استفاده شده، 10 ترکیب حالت چندشکلی نشان دادند. نتایج نشان داد A. armeniaca ، A. incana ، A. austriaca ، A. melanolepis ، A. oliveriana ، A. turanica و A. tournifortiana از الگوی نواری متفاوت تری نسبت به سایر گونه ها برخوردار بودند. قرارگیری این گونه ها در گروه های هاپلوئیدی خاص به صورت منفرد نشان می دهد که این دسته از گونه های درمنه واگرایی بیشتری در بخش ژنوم کلروپلاست نسبت به سایر گونه ها دارند. نتایج حاصل از توالی یابی ناحیه trnL-F پس از تجزیه تبار زایشی نهایی بر اساس ماتریس داده های هم ردیف شده و به روش ماکزیمم پارسیمونی و بیشترین شانس برای بررسی روابط فیلوژنتیکی استفاده شد. نتایج آنالیز پارسیمونی اطلاعات ناحیه trnL-F توپولوژی مشابهی را نسبت به گونه ها و دودمان بررسی شده در دیگر مطالعات نشان داد. نتایج نشان داد که دو گونه A. turanica و A. spicigera فاصله زیادی با دیگر گونه های درمنه دارند. این مطالعه آشکارا مشخص کرد که ناحیه trnL-F دی.ان.ا کلروپلاستی به تنهایی در این سطح مفید نیست و نیاز است برای بررسی های تکمیلی آینده از ناحیه های جدید ژنوم استفاده شود.