بررسی اثر محلول پاشی نانوذرات دی اکسید تیتانیوم بر روی برخی صفات مورفولوژیک اکوتیپ های مختلف زیره سبز(.L Cyminum Cuminum )در تنش خشکی

به منظور بررسی اثر محلول پاشی نانوذرات دی اکسید تیتانیوم بر روی برخی صفات مورفولوژیک تعدادی از اکوتیپ های زیره سبز تحت شرایط تنش خشکی آزمایشی به صورت کرت های دوبارخردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در سال زراعی 93-94 در مزرعهی پژوهشی پردیس ابوریحان دانشگاه تهران واقع در شهرستان پاکدشت به اجرا درآمد. تیمارهای آزمایشی شامل تنش آبی در سه سطح (آبیاری کامل در تمام فصل رشد، تنش درمرحله رشد رویشی و تنش در مرحله رشد زایشی گیاه)، محلول پاشی توسط نانو ذرات تیتانیوم دی اکسید با سه سطح (عدم محلول پاشی، محلول پاشی با غلظت 15درصد و محلول پاشی با غلظت 30درصد) و اکوتیپ های منتخب زیره سبز در 9 سطح بود. صفات مورد بررسی در این آزمایش ارتفاع گیاه، تعداد چتر در بوته، تعداد چترک در چتر و تعداد دانه در چترک بود. نتایج این بررسی نشان داد که محلول پاشی نانوذرات تیتانیوم دی اکسید اثر معنی داری بر روی کلیه صفات مورد بررسی دارد. براساس نتایج بدست آمده بیشترین اثر نانوذرات بر روی افزایش تعداد دانه در جتر مربوط به اکوتیپ بافت یزد در شرایط آبیاری نرمال و محلول پاشی با نانودرات 30درصد با میانگین03 28 بود. بیشترین تعداد دانه در چترک مربوط به تیمار محلول پاشی نانو با غلظت30 درصد با میانگین 74 4 و کمترین تعداد دانه در چترک مربوطه به تیمار عدم محلول پاشی نانوذرات با میانگین 48 4 بود. بین اکوتیپ ها نیز از نظر نوع واکنش به شرایط تنش خشکی اختلاف معنی داری مشاهده گردید. اکوتیپ درمیان خراسان جنوبی در شرایط آبیاری نرمال بامیانگین 82 4 بیشترین تعداد دانه در چترک و اکوتیپ بانه خراسان شمالی در شرایط تنش زایشی با میانگین 52 4 کمترین تعداد دانه در چترک را نشان داد. براساس نتایج حاصل از این آزمایش استفاده از محلول پاشی نانوذرات به میزان 30 درصد و شرایط نرمال آبیاری سبب بهبود کلیه صفات بخصوص تعداد دانه در چترک به عنوان مهمترین صفت مرتبط با اجزای عملکرد زیره سبز معرفی می شود.