ازدحام تنهایی (بررسی مفهوم سکونت در ارتباط با معماری)

انسان به چه دلیل به ساختن یک مکان اقدام می کند و با چه هدفیبه این کار مبادرت می ورزد پاسخ به چنین سوالی نیازمندکندوکاوی ریشه ای در مقوله معماری است. در این کندوکاو بهمفاهیمی همچون سکونت برمی خوریم. معماری مقوله ای است کهدر خدمت عینیت بخشیدن به سکونت بوجود آمده است. موضوعسوال برانگیز دیگر، این است که اگر سکونت دارای مفهومی یگانهاست، این ازدحام و آشفتگی در معماری امروز چگونه قابل توجیهاست بنابراین باید برای یافتن آنچه که باید باشد از مفهوم سکونت شروع کرده، مولفه های ثابتی که بر اساس آن تعریف می-شوند را شناسایی کنیم تا معماری بتواند در سبک ها و زمان هایمختلف به انحاء مختلف به آنها پرداخته و مفهوم واقعی سکونت را بهمنسه ظهور برساند. در این رابطه میتوان به اختصار عنوان کرد کهعشق به مکان و به زمین، بخشی از هستی در جهان است که بر موضوعات فنی ارجحیت دارد. بدین ترتیب سکونت، از سقفی راسایبان قراردادن و چند متر از زمین را زیر پا گرفتن فراتر رفته و بهبرقراری پیوندی پرمعنا با مکانی مفروض که می تواند بر هر یک ازسطوح مختلف محیط باشد، تبدیل گردیده است.البته شاید درک انسان امروز از مفهوم سکونت، تنها در حدمعنای لغوی آن باشد، چرا که جهان به یکباره برای او ارزانی شده وجریانات شکل گرفته او را با خود، در زمان به ناکجا سوق می دهند.در واقع معماری امروز ازدحامی بوجود آورده که انسان امروز را بهچیزی جز تنهایی سوق نمی دهد.