تبیین جایگاه بی خوابی سازمانی در یادگیری سازمانی

هدف اصلی این پژوهش معرفی مفهوم جدید بیخوابی سازمانی و نقش این مفهوم در یادگیری سازمانی است. همانگونه که مبرهن است گسترش روز افزون علوم و فنون و پیچیده تر شدن شرایط اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی و... جامعه، مطرح شدناندیشه های نو و گوناگون، عدم اطمینان محیطی، عدم قطعیت و تغییرات و چالش های زیاد دنیا ایجاب می کند که سازمانی با قدرت یادگیرنده و به روز رسانی خود ایجاد گردیده و خود را به فنون و استراتژی های لازم مجهز سازند و بتوانند با تحولات سریع خود را منطبق ساخته و به موقع به محرک های محیطی پاسخ داده و با کسب دانش و آگاهی گسترده و به شکل پویا و زنده در حوزه بهسازی و توسعه سازمان به حیات خود ادامه دهند. بیخوابی سازمانی توصیفگر ناتوانی برخی سازمان ها در بخواب رفتن )در بیانی استعاری( است و به معنای سرباز زدن و دست کشیدن از شرایط جاری محیطی بر مبنایی قاعدهمند و دورهای است. استعارهی بیخوابی، توضیحی جایگزین در ارتباط با کمبودها و نقایص موجود در آگاهی، یادگیری و حافظهی سازمانی ارایه میدهد که میتوانند تحت شرایط عدماستراحت دایمی در سطح سازمانی )یعنی؛ فرایندها، روالها و...( به وجود آیند. در این پژوهش جهت تبیین مفهوم بیخوابی سازمانی و نقش آن در یادگیری سازمانی از روش کتابخانه ای )گردآوری مقالات، کتب و تحقیقات انجام شده متعدد( بهره گیری شده است