ارایه یک الگوی پساساختارگرایانه برای مطالعات آیندهنگاری

مدلهای ساختارگرا به نوبه خود برای کاوش آینده سیستمهای جامعه شناختی از نارساییهایی برخوردار میباشند،زیرا چنین سیستم هایی بسیار پیچیده و باز هستند. این مقاله استدلال میکند که رویکرد پساساختارگرایی میتواند مساله پیچیدگی و باز بودن را بهبود بخشد.برهمین اساس، هدف اصلی این مقاله، معرفی داستانسرایی به عنوان یک روش پساساختارگرایی برای مطالعات آینده نگاری میباشد، زیرانگارندگان معتقدند افراد جهان پیرامون خود را بطور موثر با گفتن داستان معنا میبخشند. این مقاله با استفاده از روش توصیفی تحلیلی، روش های سناریوپردازی را نقد و بررسی میکند و مدل سه بعدی داستان سرایی را به عنوان یک ابزار برای مطالعات آینده نگاری معرفی میکند. نتایجنشان میدهد که در این الگو، ابتدا روایت سناریو آماده میشود،آنگاه، شاخص ها و اهرمهای مورد نیاز توسط تیم روایت در داستان زندگیمشخص میشود و در نهایت روایتها ،شاخصها و معیارها برای فرایند پیشگویی ترکیب میشوند.همچنین نتایج این مقاله بیانگر این میباشد که پیشگویی چهارنوع ارتباط بین روایت غالب و داستان زندگی را در سناریو شامل میشود: پیشگویی خطی ،پیشگویی حلقوی،پیشگویی مارپیچی و پیشگویی ریشه ای.