سنت ساده زیستی در خانه های قدیمی ایرانی

خانه، مهمترین معماری در زندگی انسان بوده،با توجه به شکل زندگی در هر فرهنگ و در هر بوم، شکل خاصخود را پیدا کرده است: محلی برای رفع انواع نیازهای جسمی وروحی و روانی، در شان و منزلت ساکنان آن و مرتبط باطبیعت و محیط زیست.در سرزمین ایران، به مرور و گذشت زمان، زندگی و معماری آن، رشد و بالندگی داشته است. این بالندگی، مدیونسنت زندگی در ایران است. سنتی پیوسته، متناسب با فرهنگ ایرانی که هماهنگ با معماری، شکل زندگی، شغل ، باورها واقلیم و جغراقیای ایران بوده است.سنت زندگی در خانه های قدیمی ایرانی متوجه رفع نیازهای انسان بوده که بتواند آسایش و آرامش افراد ساکن رابه نحو احسن پاسخ گو باشد. سنت خانه های قدیمی بر اساس استفاده صحیح از انرژی های طبیعی ، اقتصاد و خود بسندگیبوده، می توانسته یک زندگی ساده زیستانه در شآن خانواده را ایجاد کند. ایجاد فضاهای مرتبط با طبیعت و استفاده از انرژیهای طبیعی و ایجاد فضاهای مناسب و انعطاف پذیر که باعث سنت ساده زیستی در خانه های قدیمی می شده است . سادهزیستی یکی از رفتارهای انسان است که از باورهای او ناشی می شود.ساده زیستی در زندگی ایرانی یعنی داشتن باوری که دنیا را متاعی بیش ندانسته، عالمی دیگر برای قرار خودجستجو کرده، متعاقب آن با استفاده از امکانات و داشته های خود بتواند ساده زندگی کند؛ با استفاده درست و به اندازه ودوری از افراط و تفریط. هدف اصلی این پژوهش ،با توجه به وضعیت کنونی زندگی مردمان ایران و معماری امروزی که درآن اسراف و تجمل گرایی افزوده می شود ضروری است بیش از پیش به مبحث ساده زیستی پرداخته شودو از نتیجه چنینپژوهش هایی در زندگی و معماری استفاده کرد. برای رسیدن به نتایج این پژوهش از دو روش تحلیلی و استنتاجی بهره گرفته شده است. در این تحقیق برای گردآوریاطلاعات ابتد ا ا ز ابزا ر مشاهد ه ، و ابزا ر کتابخان ه ا ی استفاده شد ه است . د ر گا م نخست ا ز مشاهد ه و بررس ی پلان هایساختمانهای ایده آل گذشته استفاده شد ، در این تحقیق نکات مهم و حایز اهمیت در این منازل بررسی و تفکیک و تجزیه وتحلیل شد و در نهایت مراجعه به کتابها مجلات پایان نامه ها و تجربیات محققان پیشین صورت گرفت.یافته ها نشان می دهد که در زندگی و معماری ایرانی به انعطاف پذیری،انرژی و اقلیم، اقتصاد، محیط زیست وطبیعت توجه ویژه ای می شده است.