ارزیابی رفتار غیرخطی قاب های خمشی فولادی تحت آنالیز پوش آور

شتابنگاشت های مورد استفاده برای زلزله طراحی باید تا حدامکان نمایانگر حرکت واقعی زمین محل ساخت بر اثر زلزله باشد. برای قابل مقایسه بودن نتایج حاصل از تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی با روش های تحلیل طیفی و یا استاتیکی معادل، لازم است ضمن مقیاس سازی، نسبت به اصلاح رکوردهای زلزله مورد نظر اقدام گردد. در این مقاله از روشهای مختلفی جهت اصلاح مقادیر شتاب نگاشت ها استفاده شده و مقدار هر روش در نهایت ارایه و بررسی شده است. بر اساس نتایج تحقیق، برای قاب 15 طبقه روش آیین نامه 2800 ایران بیشترین مقادیر جابجایی در طبقات را نمایش داده است. همچنین کمترین مقادیر برای روش مقیاس سازی کیرچر به دست آمده است. بنا بر نتایج مشاهده می شود که حاشیه اطمینان مطرح شده در شیوه مقیاس سازی به روش آیین نامه 2800 نه تنها در خصوص سازه های کوتاه مرتبه و میان مرتبه می باشد، بلکه این روش در سازه های بلند مرتبه سازه را در معرض حاشیه اطمینان بالاتری نسبت به سایر روش های مقیاس سازی قرار خواهد داد. مقادیر جایجایی حداکثر طبقات برای مدل 15 طبقه و در شیوه های مقیاس سازی لگاریتمی و کیرچر اختلاف کمی را نشان می دهد و درصد اختلاف تنها در حدود 6% می باشد. لذا در سازه های بلند مرتبه نیز همچون سازه های میان مرتبه، این دو شیوه تقریبا منجر به پاسخ های تقریبا یکسانی شده است. اختلاف مقادیر جابجایی ماکزیمم برای شیوه آیین نامه2800 با دو روش دیگر روش کیرچر و لگاریتمی به ترتیب برابر با 39%و36% می باشد. آیین نامه 2800 ایران برای کلیه مدل ها بیشترین جابجایی را نشان میدهد. با توجه به ماهیت آیین نامه ای این شیوه و تیوریک بودن سایر روش های مورد بررسی نشان دهنده محافظانه کارانه بودن شیوه این آیین نامه می باشد. استفاده از شیوه مقیاس سازی برای سازه های میان مرتبه و بلند مرتبه منجر به ضریب اطمینان غیر اقتصادی میگردد و چندان مطلوب نیست.