تاثیر شیب های مختلف تردمیل بر میزان چرخش ساق هنگام دویدن در افراد دارای سندروم درد کشککی رانی

با توجه به تاثیر ناهنجاری های اندام تحتانی بر الگوی راه رفتن افراد و در نتیجه بروز آسیب های دیگر ارایه روش های جدید و تمرینات مخصوص آسیب های این ناحیه از بدن مورد توجه قرار گرفته است. یکی از آسیب های شایع که درصد بالایی از جامعه دچار آن هستند سندروم درد کشککی رانی (PFPS) است. اگرچه علت این سندروم هنوز نامشخص است اما جابجایی غیر نرمال کشکک می تواند از دلایل اولیه آن باشد. اختلال کشککی رانی، بیشتر در نتیجه مال الایمنت استخوانی و آسیب بافت نرم می باشد که زمینه ای را برای اختلالات بیومکانیکی فراهم می کند. همچنین تغییرات در کینتیک و کینماتیک ممکن است منجر به افزایش بارهای وارده به سرتاسر مفصل کشککی رانی شود، که نهایتا باعث سندروم درد پتلوفمورال می شود. بنابراین هدف از تحقیق حاضر بررسی میزان چرخش ساق هنگام دویدن روی تردمیل با شیب های مختلف، در افراد دارای PFPS بود. به همین منظور 18 آزمودنی مبتلا به PFPS ( سن 1/47 ± 23/87 سال قد، 5/62 ± 174/22 سانتی متر، جرم 10/07 ± 69/18 کیلوگرم و BMI ؛ 3/09 ± 22/79 ) و 19 آزمودنی سالم ( سن 1/30 ± 24/47 سال، قد 6/34 ± 173/78 سانتی متر، جرم 9/41 ± 74/33 کیلوگرم BMI؛ 3/10 ± 24/63 ) برای شرکت در این آزمون از بین داوطلبین انتخاب شدند. متغیر میزان چرخش ساق در طول یک سیکل کامل دویدن روی تردمیل بر شیب های 5-، صفر و 5+ درصد و با سرعت ثابت 2 متر بر ثانیه ، با استفاده از سیستم سه بعدی آنالیز حرکت 6 دوربینه اوپتوالکترونیک اندازه گیری شدند و برای حذف نویزهای ناشی از حرکت مارکرها، فیلتر پایین گذر Butterworth با فرکانس 8 هرتز مورد استفاده قرار گرفت. با توجه به نرمال بودن متغیرها برای مقایسه بین گروهی از آزمون تی مستقل و برای مقایسه درون گروهی از آزمون آنالیز مکرر واریانس در سطح معنی داری P<0/05 استفاده شد. بین میانگین میزان چرخش ساق در گروه مبتلا به PFPS و سالم در شیب های صفر (P=0/01) و 5+ درصد (P=0/001) و در شیب 5- درصد (P=0/01) تفاوت معنی داری وجود داشت. به طور کلی شیب های مثبت و منفی تردمیل بر میزان چرخش ساق اثرگذار بودند.