اثر آهک هیدراته و دوده صنعتی(کربن بلک) بر روی پتانسیل ترک های خستگی در روسازیهای آسفالتی

روسازی های آسفالتی در طول عمر سرویس دهی خود دچار انواع خرابی ها می گردد. این خرابی ها ناشی از 3 عامل اصلی طراحی نامناسب، ضعف در مصالح و اجرا و نگهداری نامناسب می باشد. ضعف در مصالح به کاستی های بخش های مختلف مخلوط آسفالتی مربوط می شود. در این بین، قیر که بخش چسباننده آسفالت را تشکیل می دهد، در عملکرد روسازی نقش بسیار مهمی ایفا می کند و شاید بتوان قیر را موثرترین بخش آسفالت در بحث خرابی ها دانست.قیر به دلیل ماهیت خاص و رفتار ویسکوالاستیک در برابر بارگذاری، دارای ویژگی هایی است که موجب بروز برخ ی از خرابی های روسازی آسفالتی می گردد.امروزه برای بهبود عملکرد قیر از انواع اصلاح کننده ها استفاده می شود. این مواد افزودنی جهت بهبود یک یا چند ضعف قیر به آن اضافه می شوند، اما ممکن است همین مواد اصلاح کننده دیگر ویژگی های قیر را تضعیف نمایند. از این رو بررسی همه جانبه این مواد افزودنی اهمیت خواهد یافت. از جمله خرابی های روسازی های آسفالتی که از ضعف قیر ناشی می شود، ترک های خستگی است. ترک های خستگی به علت تکرار بارگذاری حاصل از ترافیک ایجاد می شوند، به صورت ترک های پوست سوسماری یا موزاییکی در سطح روسازی گسترش می یابند.در این پژوهش به بررسی اثر دو نوع فیلر آهک هیدراته و دوده صنعتی بر روی پتانسیل ترک های خستگی قیر پرداخته شده است. این دو فیلر به جهت بهبود خواص مربوط به چسبندگی به سنگدانه ، حساسیت رطوبتی، پتانسیل شیار شدگی و پیرشدگی قیر به آن افزوده می شود.آزمایشات درجه نفوذ، نقطه نرمی و ریومتر برش دینامیکی (DSR (برای سنجش م یزان تاثیر به کار برده شده است.نتایج حاصل از آزمایشات انجام شده حاکی از آن است که افزودن این دو فیلر به قیر موجب افزایش پتانسیل بروز ترک های خستگی در روسازی های آسفالتی خواهد شد.