ارزیابی میزان آسایش سنجی گردشگری شهررشت با استفاده از مدل T.C.I به منظور توسعه گردشگری

تفاوتهای اقلیمی برای بسیاری از گردشگران محیطی به عنوان یک جاذبه به شمار می رود و بسیاری از گردشگران مسیله اقلیم و مطلوب بودن آن مهم بوده و لذا زمان و تقویم گردشگری مکانها در الویت خاصی است. به نحوی که مطلوبیت های فصلی آب و هوایی به عنوان یکیازگزینه های اصلی در انتخاب مکان ها توسط گردشگران مد نظر است . هدف از این مقاله تنظیم تقویم فصلی اقلیمی برای برنامه ریزانصنعت گردشگری است که در توسعه گردشگری اهمیت خاصی دارد و در بسیاری از موارد قیمت مکان های اقامتی و بسیاری از خدمات وابسته به گردشگران تابع چنین شرایطی است. با توجه به این مسیله یکی از روش هایی که می تواند ما را در به دست آورن مطلوبیت هایاقلیمی کمک نماید روش تعیین شاخص اقلیم گردشگری است. در این مقاله با توجه به مدل انتخابی عناصرآب وهوایی در دوازده ماه سالمورد ارزیابی قرار گرفته است و عوامل به کار گرفته شده در این مدل به هفت عامل میانگین حداکثر دمای روزانه در ماه، میانگین حداقل رطوبت نسبی روزانه(درصد) ، میانگین دمای روزانه، میانگین رطوبت نسبی روزانه، میانگین بارش ماهانه به میلی متر، میانگین ماهانه تعدادساعات آفتابی، میانگین ماهانه سرعت باد، محدود می شوند و به عناصر اقلیمی که به عنوان داده های مدل فوق به کار گرفته می شوند میتوان به پنج عامل دیگر تحت عنوان عوامل شاخص آسایش روزانه ، شاخص آسایش شبانه روزی 24 ساعته، شاخص میزان بارندگی، شاخصساعات آفتابی، شاخص باد که در این مدل مشارکت داده میشوند اشاره کرد. نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان می دهد شهر رشت براساس نتایج و نمودار ترسیم شده، اواسط شهریور تا و مهر و آبان؛ و فروردین اردیبهشت تا اواسط خرداد بهترین وضعیت اقلیمی برای آسایش گردشگران می باشد و از اواخر خرداد تا مهر و آبان شاخص اقلیم آسایش (TCI)روند نزولی دارد