بررسی نقش انتقال حرارت بین فازی در شبیه سازی برداشت نفت به روش احتراق درجا

روش احتراق درجا یکی از روشهای گرمایی برداشت نفت میباشد که در آن سازوکارهای جابجایی و رانش نفت به سمت چاه برداشت، از گرمای ناشی از احتراق آهسته کسری از نفت مخزن متخلخل تامین میشود. به دلیل حضور همزمان پدیدههای مختلف مانند احتراق، تغییر فاز و انبساط گرمایی سیالات مخزن، احتراق درجا یک روش برداشت بسیار پیچیده میباشد. این پیچیدگی سبب شده در شبیهسازی عددی روش احتراق درجا از فرضهای ساده کننده زیادی استفاده شود. یکی از این فرضها تعادل گرمایی محلی فازهای مختلف (نفت، آب، گاز و سنگ مخزن) است. در همه مدلهایی که تاکنون برای احتراق درجا ارایه شدهاند، فرض تعادل گرمایی به کار رفته است بدون اینکه صحت آن در شرایط مخزن بررسی شود. لذا در مقاله حاضر، صحت این فرض در شبیهسازی مدل آزمایشگاهی مرسوم در مطالعه احتراق درجا، یعنی لوله احتراق بررسی شده است. نتایج مطالعه حاضر نشان میدهند که در زمانهای آغازین فرایند و در صورتی که ابعاد دانههای سنگ مخزن از مرتبه سانتیمتر یا بزرگتر باشند انتقال حرارت محلی بین فازهای سیال و جامد میتواند نقش قابل توجهی داشته باشد.