تاثیر ماهیت سهامداران مدیریتی بر حق الزحمه حسابرسی

ساختار مالکیت به عنوان یکی از عوامل اصلی و بسیار مهم راهبری نهادی می تواند باعث کاهش هزینههای نمایندگی در گزارشگری مالی شود. به نوبه خود، بر حجم کار حسابرسی و ریسک آن و نهایتا حق الزحمه حسابرسی تاثیرگذار است. حسابرسان در تعیین میزان حق الزحمه حسابرسی، میزان مشکلات نمایدگی شرکت را نیز مدنظر قرار میدهند. در صورتیکه به این نتیجه برسند که یک شرکت مستعد مشکلات نمایندگی بالقوه است، ریسک حسابرسی را بالاتر در نظر میگیرند و حقالزحمه بالاتری را نیز طلب مینمایند. جامعه آماری در این پژوهش شامل شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. نمونه آماری این پژوهش با کاربست روش حذف سامانمند انتخاب شده است؛ این نمونه شامل 72 شرکت است. دوره زمانی این پژوهش از ابتدای سال 1388 تا پایان سال 1393 است. روش این پژوهش از نظر هدف، از نوع پژوهشهای بنیادی تجربی است و از نظر ماهیت از جمله پژوهشهای همبستگی است. همچنین برای آزمون فرضیههای این پژوهش از مدل رگرسیون عادی چند متغیره استفاده شده است. یافتههای این پژوهش نشان میدهد مالکیت دولتی و مالکیت خصوصی حق الزحمه حسابرسی را افزایش میدهد. همچنین شواهد حاکی از آن است که اندازه شرکت، نسبت جریان نقد آزاد به ارزش دفتری حقوق صاحبان سهام، فرصت رشد، نوع حسابرس و تعداد بندهای شرط در گزارش حسابرسی بر حق الزحمه حسابرسی تاثیرگذار است.