بررسی تاثیر دور آبیاری، ترینگزاپک اتیل و پلیمر سوپر جاذب بر خصوصیات رشدی و کیفیت چمن

تنظیم کننده های رشد گیاهی به عنوان یکی از ابزارهای کارآمد مدیریتی از اهمیت بسزایی برخوردارند. ترینگزاپک اتیل و پاکلوبوترازول جزء پرمصرف ترین تنظیم کننده های رشد طی سال های اخیر می باشد. کشور ایران به دلیل دارا بودن اقلیم های متفاوت و تنوع آب و هوایی می تواند منبع خوبی از ژنوتیپ های چمن باشد. در مورد گونه ای مانند: کنتاکی بلوگراس که یکی از روش های رایج معرفی رقم در آن استفاده از ژنوتیپ های موجود در طبیعت است و با توجه به وجود این گونه به عنوان یک چمن سردسیری مقاوم در مراتع، چمن زارها و ارتفاعات نواحی مختلف کشور، ارزیابی تنوع ژنتیکی موجود و استفاده از ارقام مناسب و سازگار با شرایط اقلیمی ایران در جهت کاهش واردات بی رویه بذر چمن، به عنوان یک ضرورت مطرح می باشد. بنابراین هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر تنظیم کننده های رشد ترینگزاپک اتیل و پاکلوبوترازول در کاهش تعداد سربرداری به عنوان یکی از پرهزینه ترین فاکتورهای مدیریتی زمین چمن و حفظ کیفیت ظاهری چمن ها در زمان کاربرد این تنظیم کننده های رشد می باشد. براساس تجزیه و تحلیل داده های تحقیق می توان نتیجه گرفت که با کاربرد برخی مواد افزودنی، مانند: پلیمرهای سوپرجاذب آب می توان ضریب بهره وری آب کشاورزی را افزایش داد. این پلیمرها قادرند مقادیر زیادی آب حاصل از بارندگی و یا آب آبیاری را جذب کرده و از نفوذ عمقی آن جلوگیری کنند و در شرایط خشک مجددا در اختیار گیاه قرار دهند. استفاده از سوپرجاذب ها در فضای سبز می تواند میزان هزینه ها و میزان آبیاری را به حداقل کاهش دهد. استفاده از سوپر جاذب قادر به جذب مقادیر متنابهی از آب می باشد و قادر است موجب تقلیل تنش ناشی از کمبود آب شود. این مواد تا حدود 400 برابر وزن خود قادر به جذب آب هستند که می توانند در مواقع کم آبی به راحتی آب ذخیره شده را در اختیار گیاه قرار داده و از تنش های وارده و تقلیل عملکرد تا حدود زیادی جلوگیری نمایند