بهره برداری بهینه از شبکههای توزیع شهری در شرایط کمبود آب با رویکرد کیفی

کمبود آب به علت خشک سالی و تخریب بخشی از منابع آب موجود به علت حوادث فیزیکی و آلودگی های انبیا تصادفی در یک شبکه توزیع آب شهری اگر با عدم امکان توسعه منابع آب در زمان لازم و به اندازه کافی همراه گردد، وضعیت دشواری را برای بهره برداران ایجاد خواهد نمود. یکی از راهکارهای متداول در این وضعیت، بهره برداری از شبکه به روش تامین نوبتی است. از طرف دیگر حس شاخص های کمی و کیفی در وضعیت مطلوب در این شرایط به اندازه شرایط بهره برداری عادی مهم بود و باید مورد توجه قرار گیرد. از جمله شاخص های کمی فشار در گره های مصرف و از جمله شاخص های کلیدی غلظت کلر باقی مانده در شبکه می باشد. بنابراین در تحقیق حاضر به وضعیت کیفی شبکه در شرایط تامین نوبتی توجه شده است و یک مدل بهینه سازی برای یافتن برنامه زمانی به سینه تامین نوبتی توسعه داده شده است. این برنامه زمانی به نحوی است که در شرایط تامین نوبتی، تا بیشترین حد امکان غلظت کلر باقی مانده را در سرتاسر شبکه دروازه مجاز حفظ نماید و نیاز مصرف کنندگان را تحت فشار و کیفیت مطلوب همراه با رعایت انصاف تامین نماید. مدل بهینه سازی توسعه داده شده با استفاده از ایجاد ارتباط بین الگوریتم HBMO و شبیه ساز EPANET برای شش سناریو و کمبود تعریف شده در یک شبکه توزیع بار این حرف و. نتایج نشان داد که در شرایطی که منابع آب در دسترس کاهش یافته اند، یک برنامه زمانی تامین نوبتی نامناسب می تواند سبب افت غلظت باقی مانده کلر از مقدار کمینه مجاز گردد البته با انتخاب یک برنامه زمانی مناسب می توان این اثر را به کمترین مقدار کاهش داد. به طوری که اعتمادپذیری کیفی، آسیب پذیری کیفی برای برنامه زمانی حاصل از مدل بهینه سازی توسعه داده شده به ترتیب برابر با 100 و 0/0% بودند که نشان دهنده یک وضعیت کیفی ایده ها در سرتاسر شبکه می باشد.