بهره مندی از مولفه های هویت فرهنگی در راستای بازآفرینی بافت آب انبارنو شهر ساری

شرایط و مقتضیات جغرافیایی، تاریخی، اقتصادی، خانوادگی، اعتقادی، زبانی، سنتی که هنری هر جامعه ای باعث می شود که فرهنگ آن جامعه در عین حال که با فرهنگ بشری هماهنگ است، دارای ویژگی های مختص به خویش باشد و مجموعه این ویژگی ها است که طفولیت فرهنگی هر منطقه و جامعه را مرزبندی می کنند و معماری که به عنوان یک پدیده اجتماعی است که نشیت گرفته و بر آن تاثیر می گذارد واجد رسالتی است و ارزش های کهن فرهنگی را در درون ذات خویش پاس دارد و بر این اساس عنصری هویت بخش به ساختار فرهنگی شمرده شود. همین سبب می توان گفت سبک معماری هر طور انعکاسی از فرهنگ و هنر آن محسوب می شود و ناحیه تاریخی شهرهای به جد تجلیگاه این امر است که بافت آن انبار نه شهر ساری نیز از این قاعده مستثنی نیست. بنابراین حفظ، احیا و بازآفرینی آن و انطباق آن با کلیت سیستم شهری از جمله ضرورت ها این است که می تواند حیات این بافت را همگام با شهر پیشبرد. انحطاط اقتصادی، فرسودگی سازمان اجتماعی و ....مجموعه بافت ها دچار تغییراتی کرده است و مسایلی را در رابطه با بافت مطرح کرده است. پژوهش حاضر با شناخت وضع موجود بافت و شناسایی مولفه های فرهنگی موجود در محدوده بافت فرسوده شهر ساری و به طور کلی استان مازندران راهکارهایی برای بازآفرینی مجموعه بافت ساری ارایه می دهد. این پژوهش از نوع پژوهش های کاربردی می باشد که با روش تحقیق تفسیری تاریخی کار شده است و برای گردآوری اطلاعات علاوه بر مطالعات کتابخانه ای، به بررسی نقشه ها و مطالعات میدانی نیز اقدام گردیده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که بافت تاریخی مورد نظر را در بر داشتن آثاری از مبادی تاریخی، فرهنگی و آیینی می تواند با تزریق دهند به عنوان عامل بهت زده چرخه بازآفرینی وارد شود و با احتیاط و استفاده تطبیق یافته از ساختارهای تاریخی بافت، مرکز شهری سر زنده تر و از لحاظ اقتصادی پررونق تری را برای شهر ایجاد نمود.