راهبردهای آمیزشی جهت کاهش تاثیرات ناهنجاری های مغلوب موثر بر سقط در برنامه های اصلاحی گاو شیری

به منظور مدیریت ناهنجاری های ژنتیکی مغلوب موثر بر سقط جنین در یک جمعیت گاو شیری، دوطرح آمیزش شبیه سازی شد. اولین طرح آمیزش به صورت کنترل شده تحت سه برنامه راهبردیآمیزشی مختلف انجام گرفت: 1. از آمیزش بین افراد حامل هاپلوتیپ های کشنده یکسان جلوگیریشد، 2. از آمیزش بین گاو نر حامل هاپلوتیپ کشنده و گاو ماده ای که پدرش حامل همانهاپلوتیپ بود، جلوگیری شد و 3. از آمیزش بین گاو نر حامل هاپلوتیپ کشنده با گاو ماده ای کهپدر یا پدربزرگ مادری اش حامل همان هاپلوتیپ بود، جلوگیری شد. در دومین طرح، آمیزش ها تصادفی بود. طرح های آمیزش برای افق زمانی بیست ساله توسعه یافتند. روند ژنتیکی مشابهیبرای صفت شایستگی خالص طول عمر (NM$) در سه برنامه راهبردی و دومین طرح در طول زمان مشاهده شد. بیشترین و کمترین هزینه به ترتیب به راهبرد اول و سوم مربوط بود. در طرحدو به طور میانگین 22 مورد سقط بر اثر هاپلوتیپ های کشنده برای متوسط 2222 آمیزش در سال اتفاق افتاد. در راهبرد اول، هیچ سقطی ناشی از هاپلوتیپ های کشنده مشاهده نشد. در راهبرد دومو سوم تعداد تقریبی سقط های مشاهده شده برای متوسط 2222 آمیزش در سال، به ترتیب 12 و 4 مورد بود. نتایج تحقیق حاضر نشان داد در شرایط کنونی، راهبرد سوم با کمترین هزینه و تلفاتکمتر گزینه مناسبی برای مدیریت ناهنجاری های مغلوب موثر بر سقط جنین در جمعیت گاوهای شیری است.