مدیریت پسماند در مناطق گردشگری روستایی (مطالعه موردی: روستای ابیانه)

گردشگری یک صنعت بسیار مهم در تمام جهان به حساب می آید. مناطق روستایی از مهمترین مقاصد توریستی می باشند لیکن ایران در این بخش با چالش های محیط زیستی جدی نظیر مدیریت اصولی مواد زاید جامد مواجه می باشد. زایدات خانگی و صنعتی به میزان قابل توجهی به جریان مواد زاید روستایی راه یافته و موجب تخریب جدی منابع محیط زیست شده اند. از این رو استقرار سیاست های صحیح در خصوص مدیریت پسماندهای روستایی ضروری می نماید. هدف اصلی این تحقیق بررسی کمی و کیفی پسماندهای تولیدی به ویژه در هنگام گردشگری روستایی و ارایه ی راهکارهای مدیریتی مناسب در روستای توریستی ابیانه در استان اصفهان می باشد. به منظور آنالیز کمی و کیفی زباله، نمونه برداری از پسماند به روش نمونه برداری از بار کامیون در فصل گردشگری صورت گرفت. نتایج حاصل از بررسی ترکیب فیزیکی پسماند نشان داد میانگین وزنی اجزای فیزیکی پسماند در ماه های مورد مطالعه به قرار زایدات غذایی 59%، پلاستیک 24%، کاغذ و مقوا 9%، فلزات آهنی و غیر آهنی 8/2%، پارچه 1/1%، شیشه 3% و چوب 1% می باشد. با توجه به بررسی های انجام شده به نظر می رسد تهیه کمپوست از زایدات روستای ابیانه می تواند سهم به سزایی در کاهش جریان مواد زاید به محل های دفع نهایی در این روستا داشته باشد.