پژوهشی بر کاربست نقوش سنتی فرش و دست بافته های کهن ایرانی در تولید فرش ماشینی

تزیین، فصل مشترک غالب هنر های ایرانی از نگارگری تا فرش ریشه در کهن الگو ها، اساطیر، فرهنگ و آیین ها داشته است. فرش، -این هنری تجریدی و آکنده از خیالپردازی، هنری احساسی)امپرسیون( و نمادین)سمبلیک(، مسیر پرفراز و نشیبی را پشت سر گذاشته است. نقوش هندسی،حیوانی و نباتی جایگاهی ویژه در نقش فرش داشته و اقسام این نقوش، در شناخت و واکاوی این هنر کهن،موثر واقع می شوند. در این میان، دست بافته های ایلیاتی به عنوان یکی از عالی ترین نمود های هنر بدوی بطور عمده، هنر احساس، تجرید و انتزاع واقعیت های عینی و تلخیص مشهودات بوده اند. نقوش تجلی یافته در این دست بافته ها در گذر زمان و تحولات شگرف هنر و صنعت، همچنان شایسته بررسی می باشند. مساله اینکه با توجه به سرعت تولیدات ماشینی در این حوزه، نقش و طرح سنتی این هنر کهن، در صنعت فرش ماشینی دنیای مدرن بایسته حضور خواهند بود معضلات و موانع چنین کاربستی کدامند در این پژوهش که به روش توصیفی تحلیلی انجام شده است، سعی بر آن است ارزش های بصری نقوش - سنتی و طرح های دستبافته های بومی و کاربرد آن در صنعت فرش ماشینی مورد تبیین قرار گیرد