بررسی اثربخشی روایت درمانی بر کاهش شدت نشانه های افسردگی و بهبود کیفیت زندگی در بیماران افسرده شهر شیراز

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی روایت درمانی بر کاهش شدت نشانه های افسردگی و بهبود کیفیت زندگیدر بیماران افسرده شهر شیراز بود. در راستای اجرای پژوهش نمونه ای با حجم 25 نفر به شیوه در دسترس از بیناین بیماران انتخاب و به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند و بر اساس نمره حاصل از پرسشنامه افسردگیبک، هر گروه به سه زیر گروه (افراد دارای افسردگی شدید، افسردگی متوسط، و افسردگی خفیف) تقسیم شدند.ابتدا از هر دو گروه پیش آزمونی به عمل آمد، پرسشنامه افسردگی بک، پرسشنامه کیفیت زندگی (WHOQL) وپس از هشت جلسه کاربرد درمان روایتی برای گروه آزمایش، از هر دو گروه آزمایش و کنترل پس آزمون به عملآمد. سپس نمرات حاصل از پرسشنامه ها با استفاده از نرم افزار کامپیوتری spss و روش آماری تحلیل کوواریانسواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش حاکی از این بود که کاربرد روایت درمانی در کاهش شدتنشانه های افسردگی در افراد دارای افسردگی شدید، متوسط و خفیف، موثر بود و این اثربخشی در گروه دارایافسردگی متوسط و خفیف بیشتر از گروه دارای افسردگی شدید، بود. علاوهبراین کاربرد این دیدگاه در درمان،کیفیت زندگی را در بیماران افسرده بهبود بخشید . با توجه به یافته های حاصل از پژوهش حاضر و همسو بودناین یافته ها، می توان تا حدود زیادی بر اثربخشی این دیدگاه درمانی در کاهش نشانه های افسردگی امیدوار بود واین دیدگاه را به عنوان رویکردی در درمان افسردگی مورد استفاده قرار داد.