تعیین رابطه خودکارآمدی با بهزیستی روانی وکیفیت زندگی بیماران دیالیزی شهرستان ساری

پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط خودکارآمدی با بهزیستی روانی وکیفیت زندگی بیماران دیالیزی شهرستان ساری انجام گرفت. روش پژوهش همبستگی بود، جامعه پژوهش را کلیه بیماران دیالیزی شهرستان ساری در زمستان 1394 که در بیمارستان امام خمینی تحت دیالیز بودندتشکیل دادند. بیماران به شیوه ی در دسترس به حجم 30 نفر مرد و 30 نفر زن به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های خودکار امدی شرر و مادوکس 1982 ، بهزیستی روانی ریف 1989 و کیفیت زندگی شربون 1992 استفاده گردید. جهت تجزیه تحلیل استنباطی داده ها و ازمون فرضیه ها از روش همبستگی پیرسن استفاده شد و یافته ها نشان داد که خودکارآمدی با بهزیستی روانی وکیفیت زندگی با ضرایب هبستگی r=0.571 . r=0.262 و بهزیستی روانی با کیفیت زندگی با ضریب هبستگی r=0.597 با درجه آزادی df=58 و در سطح اطمینان 95 درصد و سطح معناداری α=0.05 از عدد جدول بحرانی r=0.195 بزرگتر است. نتیجه میگیریم که بین خودکارآمدی، بهزیستی روانی و کیفیت زندگی رابطه معنا داری وجود دارد