لکنت زبان علل به وجود آورنده ی مهم ترین روش های درمان

اختلالات گفتاری شامل برخی از مشکلات گفتاری نظیر اختلالات بیانی، آوایی و اختلال در فصاحت کلام و نیز مشکلات زبانی همچون دشواری در دریافت مطالب و زبان بیانی است. لکنت زبان به عنوان یکی از شایع ترین اختلالات گفتاری، معمولا0 در دوره خردسالی 2 تا 4 سالگی آغاز می گردد و دربرگیرنده دو نوع لکنت کلونیک و تونیک است. در مراحل اولیه لکنت زبان کودک نگران نیست و رنجی نمی برد اما در مرحله ی بعدی، نسبت به اختلال خود عکس العمل نشان می دهد و علاقه ی شدیدی به تصحیح و بهبود تکلم خویش دارد و می کوشد که با تحمل اضطراب و فشارهای روزافزون بر لکنت خویش فایق آید و به تدریج اگر لکنت شدت یابد، کودک در مراحل مختلف از خود ترس و نگرانی بیشتری را نشان می دهد و لکنت او نیز بیشتر می شود چرا که میان لکنت و نگرانی رابطه ی دوطرفه وجود دارد. در تمامی انواع لکنت ها، آگاهی فرد از لکنت خویش؛ در تعیین میزان موفقیت درمان حایز اهمیت است. لکنت زبان؛ همواره معلول علت های مختلف بدنی؛ عاطفی؛ اجتماعی، ژنتیکی و ترکیبی از این عوامل است و پیشگیری اولیه در کنار غربالگری وسیع، ردیابی و ارزیابی اولیه از لکنت زبان، حایز اهمیت است. از جمله مهم ترین روش های درمانی نیز، می توان به روش های زبانی، روان درمانی، رفتاردرمانی، خوددرمانگری و درمان شناختی-رفتاری ، اشاره نمود