بررسی روش های مدلسازی معنایی داده ها در پایگاه داده

تقریبا بیشتر برنامه های کاربردی امروزه به روش سیستم پایگاه داده طراحی می شوند. کاربران پایگاهداده به طور معمول با داده های ذخیره شده در پایگاه داده سر و کاردارند که یکی از نکات مهم در ذخیره سازیداده ها مدلسازی معنایی آنها میباشد. مدلسازی معنایی داده ها عبارت است از ارایه مدلی از محیط عملیات بهکمک مفاهیمی مستقل از موضوعات مربوط به نمایش منطقی و فیزیکی داده ها است. با گسترش روزافزوناستفاده سازمانها از پایگاه داده ها در امور روزانه و تصمیم سازی های سازمانی، نقش پایگاه داده بسیار پررنگ تر ومشهودتر ظاهر گردید. پایگاه داده امکان ذخیره سازی مجتمع داده با حداقل افزونگی و استفاده اشتراکی توسطکاربران مختلف تحت یک کنترل متمرکز را می دهد. یک بانک اطلاعاتی یا پایگاه داده (database) مجموعه ایسازمان یافته و بدون افزونگی از داده های مرتبط به هم است که میتواند توسط سیستم های کاربردی مختلف بهاشتراک گذاشته شود و به راحتی دسترسی، مدیریت و بهنگام شود. پایگاه داده متداول دارای ماهیت ایستاهستند، یعنی اعمال پرسوجو، بهنگام سازی، درج، حذف، گزارشگیری و غیره فقط زمانی که توسط کاربردرخواست شوند، انجام می پذیرند و سیستم مدیریت پایگاه داده هیچ ابتکار علمی در هنگام رخ دادن شرایط خاصدر سیستم ندارد. بسیاری از برنامه های کاربردی مانند برنامه های انبارداری، اتوماسیون کارخانه جات وسیستم های دارای محاسبات پیچیده مالی (مانند بازار سهام) نیاز به نظارت خودکار دارند تا در صورت وقوع رویدادخاصی، واکنش مقتضی انجام شود. به همین دلیل مدلسازی داده ها جهت تحلیل و پیاده سازی یک پایگاه داده ازدرجه اهمیت فوق العاده ای برخوردار است.