ضرورت دیدگاه نظام جامع نگر در مدیریت پایدار منابع آبی کشور ایران

مدیریت منابع آب در سطح بین المللی ، ملی و منطقه ای، بازیگران موثر در این مدیریت ، در این سطوح و نحوه اعمال این مدیریت، یکی از اصلی ترین و حیاتی ترین مسایل جهان کنونی بشر است و این موضوع خصوصا در کشورهای خشک و نیمه خشک مثل ایران، از اهمیت دو چندان برخوردار می باشد. در قسمت های مختلف دنیا، بخصوص در کشورهای در حال توسعه، مسایل مرتبط با آب از قبیل: کمبود آب، آلودگی آب و افزایش خسارات ناشی از سیل وجود دارد. این مسایل کمبود مواد غذایی و به دنبال آن گسترش بیماریها را در پی خواهد داشت. بنابراین در کشورهایی مانند ایران که با کمبود منابع آبی مواجه میباشد، توجه به کلیه منابع آبی از اهمیت بالایی برخوردار است که این امر در قالب مدیریت یکپارچه منابع آبی قابل اجراء خواهد بود. مدیریت یکپارچه منابع آب، یک فرآیند سیستماتیک برای توسعه پایدار، تخصیص و پایش منابع آبی است که برای اهداف اجتماعی، اقتصادی و محیط زیستی استفاده میشود . بسیاری از کشورها از جمله ایران در معرض چالش های سنگین مدیریت منابع آب هستند که برای غلبه بر این مشکلات، رویکرد مدیریت یکپارچه منابع آب امری ضروری است. رشد روز افزون جمعیت، توسعه اراضی کشاورزی در مناطق خشک و نیمه خشک جهان، گسترش صنایع، توزیع ناهمگون زمانی و مکانی آب شیرین به لحاظ کمی و محدودیتها و مشکلات روزافزون کیفی منابع آبی، در بسیاری از کشورها، تامین آب مطمین را به یکی از چالشهای اساسی قرن حاضر تبدیل نموده است، مدیریت یکپارچه منابع آبی، ضمن جبران برخی از کمبودها، باعث افزایش ذخیره منابع آبی موجود، حداقل نمودن اثرات منفی استفاده مجزا از منابع و مدیریت موثر و بهینه آب میشود. درگیر بودن سازمان های مختلف در تامین و مصرف آب های شرب، کشاورزی، صنعتی، فضای سبز و همچنین تصفیه فاضلاب و کاربری پساب تصفیه شده، لزوم هماهنگی بیشتر بین کلیه دستاندرکاران مسایل آب برای مشارکت و به حداقل رساندن اثرات نامطلوب بخشی بودن حیطه مسیولیتها و عملکردها و در نهایت مدیریت یکپارچه منابع آبی را اجتنابناپذیر مینماید.