رابطه ی سبکهای رهبری مربیان با موفقیت شغلی ورزشکارانناشنوای استان فارس

هدف از این پژوهش تبیین رابطه ی سبک های رهبری مربیان با موفقیت شغلی ورزشکاران ناشنوای استان فارس بوده است. روش پژوهش توصیفی، از نوع همبستگی صورت گرفته و جامعه آماری پژوهش، کلیه ورزشکاران(ناشنوای استان فارس)به تعداد 132 نفر( 85 مردآقا و 47 زن) بوده است. که بر اساس روش نمونه گیری کل شمار تعداد 132 نفر ورزشکاران ناشنوا انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد سبک های رهبری برنارد.ام (برنارد.ام 1988 ) و موفقیت شغلی پاترسون(پاترسون، 2008 )استفاده شده است.پایایی ابزار با استفاده از آلفای کرونباخ محاسبه و در سبک های رهبری تحول گرا،تعامل گرا و موفقیت شغلی به ترتیب 0/84 , 0/80 , 0/79 می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون(به شیوه ی همزمان) استفاده شد. نتایج نشان داد: بین سبک رهبری مربیان و موفقیت شغلی ورزشکاران ناشنوا رابطه ی معناداری وجود دارد. بین سبک رهبری تحول گرا و سبک رهبری تعامل گرا با موفقیت شغلی ورزشکاران ناشنوا رابطه معناداری وجود دارد. ابعاد سبک رهبری تحول گرا به طور معناداری قادر به پیش بینی موفقیت شغلی ورزشکاران ناشنوا می باشند. ابعاد سبک رهبری تعامل گرا به طور معناداری قادر به پیش بینی موفقیت شغلی ورزشکاران ناشنوامی باشند.