اندازه ی دولت و رشد اقتصادی در ایران ( کاربردمدل خودتوضیحی باوقفه های گسترده)

در مطالعه حاضر به تاثیر اندازه دولت بر رشد اقتصادی در ایران پرداخته شد. به این منظور از نسبت مخارج دولت بر تولید ناخالص داخلی به عنوان معیاری برای اندازه دولت استفاده شد. در این مطالعه دو الگوی مختلف مورد استفاده قرار گرفت بطوری که در الگوی اول از نسبت کل مخارج دولت بر تولید ناخالص داخلی و در الگوی دوم از نسبت مخارج دولت به تفکیک مخارج جاری(مصرفی) و مخارج عمرانی به تولید ناخالص داخلی بعنوان شاخصی از اندازه دولت استفاده شده است. دوره زمانی مورد بررسی سال های92-1360و روش تجزیه و تحلیل داده ها ARDLمی باشد. نتایج حاصل از برآوردالگوی اول نشان داد که نسبت کل مخارج دولت بر تولید ناخالص داخلی در کوتاه مدت و بلندمدت دارای رابطه منفی بارشد اقتصادی می باشد. بررسی الگوی دوم نیز حاکی از آن است که اندازه عمرانی دولت در کوتاه مدت دارای رابطه معنی داری با رشد اقتصادی و در بلندمدت دارای رابطه مثبت با آن می باشد.به عبارت دیگر اندازه عمرانی دولت در بلندمدت رشد اقتصادی را افزایش و اندازه جاری دولت رشد اقتصادی را کاهش می دهد.