مروری کوتاه بر روش های تهیه داربست های سه بعدی و متخلخل از راه الکتروریسی-قسمت اول: روش های فیزیکی

داربست های نانوالیافی نسبت سطح به حجم زیاد و تخلخل تنظیم پذیر دارند. این ویژگی ها باعث پیشرفت فعالیت های سلولی، مانند چسبندگی و نفوذ می شود. این داربست ها، بعضی از خواص کلیدی ماتریس برون سلولی طبیعی را ارایه می دهند. الکتروریسی در مقایسه با سایر فرآیندهای تولید نانوالیاف، روشی ساده و متنوع است. روش نام برده، به علت توسعه و اصلاحات اخیر در فناوری آن، تبدیل به روشی محبوب برای تولید داربست های سه بعدی شده است. به طور کلی، داربست سه بعدی نسبت به داربست دو بعدی می تواند پیوند بهتری میان سلول و اندام برقرار کند. تا به امروز، رویکردهای مختلفی برای تهیه ساختارهای سه بعدی الیافی از الکتروریسی پیشنهاد شده است. مقاله پیش رو، خلاصه ای از روش های فیزیکی تولید داربست های سه بعدی به کمک الکتروریسی، از جمله ترکیب الگوبرداری سریع و چاپ مستقیم با الکتروریسی، فرآیندهای اصلاح پس از الکتروریسی (فرآیند لیزر، روش فیزیکی پانچ)، جمع آوری الیاف با کمک سیال، جمع آوری الیاف به وسیله قالب، افزودن ذرات به الکتروریسی، الکتروریسی هم محور و الکتروریسی بدون سوزن را بیان می کند. افزون بر آن، نقش عوامل مختلف، مانند ولتاژ و رطوبت در داربست های الکتروریسی شده نیز بررسی می شود.