جامعهشناسی سیاسی سینمای ایران بایدها و نبایدهای سیاستگذاران سینمای ایران در دهههای 1370 و 1380

سینما در ایران در مواجهه سیاسی جناحهای مختلف، یکی از محلهای اختلاف و بلکه نزاع بوده وهر جناحی، موقعیت سینما در زمان رقیب را نقد کرده است.این مقاله حاصل پژوهشی است در حوزه جامعهشناسی سیاسی سینمای ایران در دهه 1370 که درآن با روش تحلیل محتوا و تحلیل متن فیلمهای منتخب دولت در جشنوارههای فیلم فجر از یکسو و فیلمهای مورد اقبال مخاطبان سینمای ایران از سوی دیگر، به تبیین سیاستهای فرهنگی هنریدولت در عرصه سینما در دو دهه 1370 و 1380 پرداخته می شود و به نقش سیاستگذاران فرهنگی و مدیران هنری نظام در اجرای این سیاستها اشاره میشود.این تحقیق نشان میدهد که سیاستگذاران و مدیران هنری دو گفتمان با عنوان گفتمان اصول گرا و گفتمان اصلاح طلب در حوزه سیاستگذاری در بخش سینما، بایدها و نبایدهای خود را بایدهانبایدهای مردم تلقی کردهاند و هرگاه از سیاستهای یکدیگر انتقاد داشتهاند، با این استدلال که سینما با ارزشها و باورهای مردم هماهنگ نشده است، به سیاستهای فرهنگی و سینمایی یکدیگر تاختهاند. درحالیکه آنچه مردم و مخاطبان سینمای ایران همواره از آن در فیلمها استقبال کردهاند ترکیبی از ارزشهای دینی به همراه ارزشهای سیاسی اجتماعی بوده است.