پلیمرشدن اتیلن با استفاده از کاتالیزور α- دی ایمین نیکل

در سال های اخیر، کاتالیزورهای فرامتالوسن بر پایه فلزات واسطه انتهایی جدول تناوبی مانند،نیکل، آهن، کبالت، پالادیم و پلاتین رشد چشمگیری در پژوهش های صنعت پلی اولفین داشته اند.این فلزات با لیگاندهای مناسب، فعالیت و ویژگی های خاصی را در زمینه تولید پلی اولفین ها نشان داده اند. کاتالیزورهای بر پایه لیگاندهای حجیم بیس ایمین معمولا بسته به نوع ساختار لیگاند وگروه های قرار گرفته در ناحیه ارتو لیگاند آریلی آنها رفتار بسیار جالبی را نشان می دهند. هرچه این گروه های قرار گرفته در ناحیه ارتو حجیم تر باشند، احتمال انجام واکنش های حذف هیدروژن βکمتر می شود. در این پژوهش، ابتدا لیگاند 1، 4- بیس( 2، 6- دی ایزوپروپیل فنیل) آسه نفتن از واکنش2، -6 دی ایزوپروپیل آنیلین با ترکیب آسه نفتن کینون تهیه شد. از واکنش لیگاند سنتز شده با نمک نیکل دی برمید، کاتالیزور 1، 4- بیس( 2، 6- دی ایزوپروپیل فنیل) آسه نفتن نیکل دی برمید تهیه شد.ساختار کاتالیزور به کمک آزمون های IR و NMR شناسایی شد. سپس، از کاتالیزور تهیه شده برای پلیمرشدن اتیلن استفاده شد. عوامل مختلفی مانند دمای پلیمرشدن، نسبت کمک کاتالیزور به کاتالیزور و فشار گاز اتیلن در پلیمرشدن مطالعه شد. از روش طراحی آزمون (Box Behnken)1420 kgPE/molNiبرای به حداقل رساندن تعداد آزمون ها استفاده شد. بیشترین فعالیت کاتالیزور hدر فشار 5 atm از مونومر اتیلن ، Al]/[Ni[ =1000 [ و دمای پلیمرشدن 25°C به دست آمد. برخی از پلیمرهای سنتز شده به کمک روش های DSC و 13C NMR شناسایی شدند. بررسی ها وجودشاخه های متیل فراوان را در ساختار برخی از پلی اتیلن های تهیه شده نشان داد.