توسعه هوش سازمانی به مثابه مزیت رقابتی درسازمانهای

ایده ی هوش سازمانی در چند دهه ی گذشته در رشته های پژوهشی گوناگون و به شکل های مختلف ارایه گردیده است.با وجود مطرح شدن هوش سازمانی در محافل آکادمیک، هنوز تعریف روشنی از آن وجود ندارد و مطالعات اندک صورت گرفته در این زمینه،جوابگوی پرسش های بسیار زیاد موجود در این حوزه نیست. این موضوع در سازمان های علمی نظیر دانشگاه های کشورمان از اهمیتی به مراتب بیشتر برخوردار است. چرا که هوش سازمانی دستیابی به دانش را در سازمان ها افزایش داده، باعث پیدایش مزیت رقابتی و گامی مهم در جهت بهبود کارایی و اثربخشی سازمان محسوب می شود اگر چه مدت زمان زیادی از مطرح شدن هوشسازمانی در محیط های آکادمیک و در محافل علمی نمی گذرد، و مطالعاتی که در رابطه با آن صورت گرفته دارای نتایج کاربردی بودهاست. اما در بین تمام مطالعات صورت گرفته که در دسترس محقق بوده اند آنچه کمتر مورد توجه قرار گرفته است، شناسایی عوامل موثر بر هوش سازمانی است. بسیاری از مطالعات موجود به بررسی رابطه ی بین هوش سازمانی و سایر متغیرها، پرداخته اند یا اینکه به تبیین چیستی و چگونگی هوش سازمانی پرداخته اند، از این رو، این مطالعه با طرح مساله ای با عنوان شناسایی عوامل موثر بر هوش سازمانی در تلاش است تا این عوامل را در دانشگاه های کشورعزیزمان ایران شناسایی و مدلی مناسب در این زمینه ارایه نماید. بر این اساس، سوال و مساله ی اصلی این مطالعه آن است که عوامل موثر بر هوش سازمانی در دانشگاه ، کدامند