بررسی اثرات طرح ایرانرود در ایجاد آبادانی در محرومتریننقاط خاوری و توسعه پایدار ایران

از آنجا که شهرها بخش عظیمی از جمعیت را در خود جای دادهاند و این جمعیت روبه فزونی است، همچنین عامل اصلی توسعه فرهنگی و اقتصادی کشورها در واقع شهرها به شمار میآیند و بهدلیل رشد و گسترش بی وقفه و روزافزون جمعیت شهرهای بزرگ که عواملی ازجمله مهاجرت مردم از روستاها و شهرهای کوچک و همچنین رشد موالید و کاهش میزان مرگومیر باعث این امر است، توجه به توسعه شهرهای بزرگ اهمیت زیادی پیدا کرده است . کشور ایران زمانی میتواند از روند و الگوی توسعه پایدار طبیعت کند که: 1- تعریف واضح و شفافی را از توسعه پایدار برای هر یک ارگان ها تعیین نماید 2-توسعه پایدار تنها در توسعه اقتصادی خلاصه نمیشود و توسعه اجتماعی و فرهنگی و حتی توسعه علمی را باید مورد توجه قرار دهیم 3-بخشهای مربوط به این نوع توسعه که بیشتر منابع طبیعی و محیط زیست هستند را از نظر اجرایی دگرگون ساخته و منابع طبیعی و محیط زیست را برای آیندهگاننیز در نظر داشته و این منابع را برای همگان بدانیم 4- توسعه پایدار را به تمام گستره ایران بسط دهیم و از توسعه بیشتر در مناطق پرجمعیت و گسترش فقر در مناطق کمتر توسعه یافته کشور جلوگیری کنیم. لذا بایستی شرایطی را فراهم آوریم که تمامی شرایط گسترش آبادانی و توسعه پایدار در سراسر کشور خاصه مناطقکویری و شرقیکشورنهادینه شود. برهمین اساس با احداث آبراه جنوب به شمال (ایرانرود) با تغییرات اقلیمی و محیط زیست که بر پایه آب آبادانی میآورد محقق خواهد شد. ضمن ایجاد تعادل در اجرایی شدن طرح توسعهپایدار در مناطق کویری و شرقی کشور و تسری آن به تمام کشور، موجبات مهاجرت معکوس از کلانشهرها به مناطق و شهرهای جدید و توسعه یافته را فراهم آورده و با اتصال شهرهای مرکزی و شمالی کشور به آبهای آزاد تحولی چشمگیر در کشور محقق خواهد شد