بررسی سیر اندیشه ها و روند معماری منطقه گرا

معماری یکی از شاخصه های هر منطقه می باشد که می تواندنمادی از هویت آن منطقه باشد. معماری منطقه گرا از دیرباز در اکثرمناطق وجود داشته است. این منطقه گرایی بیشتر به نوع زندگی،فرهنگ، اقلیم و... هر منطقه بستگی دارد. منطقه گرایی تا حدیریشه در مباحث بومی و محلی دارد و واژهای جغرافیایی است، اما درمقایسه با مفاهیمی چون بوم گرایی، قوم گرایی و ملی گرایی از قیدمحدودیت های بومی رهایی یافته، آزادی عمل بیشتری کسب نمودهو به شرایط متنوع و متغیر آینده چشم دوخته است. هدف ما در اینمقاله بررسی روند اندیشه های مختلف در زمینه ی معماری منطقهگرا یا همان معماری بومی است و ساختمان سرپرستی بانک مسکنکرمان را به عنوان نمونه موردی مورد تحلیل و بررسی قرار داده ایم.در این راستا، روش تحقیق بر اساس هدف، از نوع کاربردی وبراساس روش و ماهیت، توصیفی- تحلیلی است. نتایج تحقیق حکایت از آن دارد که استفاده از قابلیت های محلی برای دستیابی بهتوسعه پایدار، توجه به نیازهای واقعی انسان و ارزش های فرهنگی -اجتماعی، تقویت حس مکان و غیره از راهبردهای منطقه گرایی بهحساب می آیند و با نگاه نوآورانه مبتنی بر روش های نوین ساخت وساز با توجه به مفاهیم خاص منطقه ای، پیشنهاد می شود که ایناصل در برنامه ریزی و روند طراحی مورد توجه طراحان قرار گیرد.