تبلور موسیقی برمعماری ایرانی ، بررسی تطبیقی پل خواجو در اصفهان

همه هنرها به طور عرضی با همدیگر ارتباط دارند، چرا که منشا همه آنها تجلی زیبایی است. معماری و موسیقی دو عرصهی هنریاند که توسط انسان خلق و درک میشوند. موسیقی بیشتر در بعد زمان معنادار میشود و معماری در بعد مکان.گرچه مواد و مصالح خام این دو هنر از یکدیگر متفاوتند اما در فضای ذهنی مشابه و توسط ابزار فکری خاص و مشابهی سازماندهی میشوند. این ابزار در حقیقت همان اصول و قواعدی هستند که هنرمند هنگام خلق اثر خود از آنها بهره میبرد. بنابراین انسان، انفعالات درونی، احساسات وتاثرات خود رابه وسیله ی حرکات و کلمات، که مناسبترین وسیله، برای بیان هیجانات است، آشکار ساخت، که نمود آن موسیقی ومعماری است. هدف این تحقیق مقایسه ی تطیبقی موسیقی ومعماری و در نهایت احیای موسیقی و ارزش نهادن به روح روشن موسیقی ایرانی و جاری ساختن کیفیت در فضاهای معماری ایرانی است. همه ی هنرها می خواهند به موسیقی برسند شوپنهاور معماری به مثابه موسیقی منجمد شده است گوته همان گونه که موسیقی نیاز به شعر دارد ، معماری نیز نیاز به شعر دارد و بایستی آهنگ و روح حیات در آن جاری و ساری باشد.معماری مثل شعر باید با خود موسیقی بیاورد نه اینکه ضد موسیقی باشد پژوهنده