تاثیرات محیط کالبدی مجتمع مسکونی بر رفتار

طراحی مسکن بصورت انبوه معمولا تنزل کیفیت را به همراه دارد. با توجه به تحولاتی که درطراحی مسکن رخ داده است، مشخص نیست که این تحولات توانسته باشد حس تعلق به مکان در محیط مسکونی را محقق نماید. تحقیقات نشان داده اند که کیفیت و ویژگی های محیط کالبدی می تواند پاسخگوی توقعات و نیازهای مردم نیز باشند. باتوجه به تفاوت هایی که در طراحی مجتمع مسکونی وجود دارد به نظر می رسد که تمرکز بر طرح کالبدی مجتمع مسکونی سنجش حس تعلق به مکان و نقش طرح های مختلف کالبدی بر حس مردم نسبت به محل سکونت خود را تامین نماید. بین طرح کالبدی مجتمع مسکونی و حس تعلق به مکان ساکنین رابطه مثبت وجود دارد. این رابطه به صورت عاملی ادارکی با ایجاد علاقه برآورده شدن نیازها و انتظارات بر ساکنین تاثیر می گذارد. در این راستا باید با مطالعات میدانی اولیه و مشاهده سایت وتحلیل آن همراه با تجزیه تحلیل اطلاعات، به شناختی از خانه های سنتی و معاصر رسیده که با مقایسه آن ها طبق مشاهدات و مطالعات بنیادین می توان به اصولی برای طراحی مسکن بر اساس تاثیرات محیط کالبدی بر رفتار براساس علم روانشناسی محیط رسید. این پژوهش سعی دارد از طریق بررسی مولفه های حوزه دانش علوم رفتاری و روانشناسی محیط و تجزیه و تحلیل دیدگاه های اندیشمندان عرصه های مختلف به بررسی تاثیر مولفه فرهنگ بستر طراحی در طراحی مسکن و چگونگی ارتقا کیفیت زندگی از طریق تاثیرات محیط بر رفتار برسد به طوریکه کیفیت فضایی مسکن به گونه ای باشد تا فرد نسبت به آن احساس تعلق داشته و خاطراتش در آن ریشه گیرد و در پایان دانش روانشناسی محیطی را به مثابه بستری برای ترویج رفتار از طریق تاثیرات محیط بر کاربران معرفی کند .