بررسی تاثیر معماری زمینه گرا از منظر اقلیم بر الگوی مسکن روستایی در استان کرمان

روستاها به واسطه کارکرد اساسی خود که تامین کننده بسیاری از نیازهای زیستی، سکونتی و اقتصادی جامعه هستند، از خصیصه پویایی و تغییر دایمی برخوردارند. در روستاهای استان کرمان مانند سایر منطق ایران، نفوذ الگوهای ساخت و ساز شهری به وفور مشاهده می شود؛ اما به سادگی می توان مشاهده کرد که جنبه منفی الگوبرداری بر جنبه های مثبت آن غلبه دارد. از جنبه های منفی این الگوبرداری ها می توان به عدم ارتباط و عدم تناسب با محیط طبیعی و بخصوص اقلیم اشاره نمود. با توجه به این که توجه به اقلیم زمینه و فاکتورهای اقلیمی در طراحی منجر به شک گیری معماری پایدار می باشد، در این مقاله به بررسی معماری زمینه گرا از منظر اقلیم بر الگوی مسکن روستایی در استان کرمان پرداخته شده است. نتایج نشان داد که در استان کرمان به دلیل وجود پهنه های اقلیمی متفاوت، ساختمان ها هم از حیث فرم و هم از نظر مصالح و جهت گیری تفاوت های قابل توجهی دارند و بهتر است در طراحی های بنا مختصات اقلیمی منطقه مورد توجه قرار گیرد تا موجب طراحی فضاهای بهینه از نظر آسایش انسان و صرفه جویی در مصرف انرژی شود.