مطالعه پای پوش ها در نگارگری دوران تیموری و صفوی

تنوع انواع پای پوش های و نیاز و سلیقه متنوع افراد لزوم توجه به مولفه های فرهنگی در تولید انواع پوشش را طلب می نماید. مسیله آن است که تاثیر آگاهی از دانش پای افزارهای متاثر ازگذشته با تاکید بر هویت ایرانی در پاسخ به هماهنگی فرهنگی و ملی اندک بوده به گونه ای که گاه علاوه بر ظاهری نامتجانس، با ساختار فرهنگی نیز هماهنگ نمی باشد. با توجه به اینکه فرهنگ مولفه ای پویاست و شناخت فرهنگ ایرانی اسلامی در دوره متعدد دریچه ای به هویت معنای و کاربردی بخشی از فرهنگ ملی در قالب پوشش محسوب می شود. این پژوهش با هدف مطالعه تطبیقی پای پوش ها در نگارگری دوران تیموری و صفوی انجام شده است. شیوه گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و روش تجزیه و تحلیل پژوهش تحلیلی توصیفی است. نتایج نشان می دهد که پای پوش های تخت و ساق دار به صورت نیم ساق یا چکمه ای رواج داشته با این تفاوت که پای پوش های ساق دار دوره تیموری و پای پوش های تخت در عصر صفوی بیشتر در نگاره ها دیده می شوند. نوع پای پوش های زنانه در عصر صفوی تخت یا پاشنه دار و در عصر تیموری پای پوش های تخت و راحت قابل ملاحظه است. تزیینات پای پوش های دوره صفوی بیشتر از تزیینات دوره تیموری است. در نگاره های صفوی پشت پای پوش ها حالت صندل یا دمپایی دارد و رواج گیوه بیشتر است. نتایج این پژوهش در بهبود طراحی پای پوش های زنانه و مردانه موثر است.