شهرهای هوشمند و نقش آن در توسعه پایدار شهری ایران

رشد بالای جمعیت و نیاز به توسعه شهری یکی از الزامات مهم جوامع امروزی می باشد که در صورت عدم مکان یابی صحیح صدمات جبران ناپذیری را بر محیط وارد کرده و موجب عدم تحقق توسعه می گردد. شهر نشینی از مهم ترین و پیچیده ترین تحولات اجتماعی می باشد و در شرایط خاص به کلان شهری و قطبی شدن منجر می گردد، رشد شتابان شهر نشینی نیز عواقب خاص خود را به دنبال داشته است. گسترش روز افزون شهرها، کاهش منابع طبیعی، انبوهی و ازدحام ترافیک تنها برخی از اثرات مخربی است که رشد بی رویه جمعیت و پراکندگی نامعقول آن بر روی محیط های طبیعی و فرهنگی جوامع بر جای می گذارد. در چنین شرایطی تصحیح اثرات منفی پراکندگی نامعقول ضرورتی اجتناب ناپذیر است، لیکن راهبردهایی مانند رشد هوشمند، مدیریت هوشمند به عنوان راه حلهایی برای حل مشکل پراکندگی مورد توجه قرار گرفته است. دانش شهرسازی جدید بهترین راه حل شناخته شده برای طراحی و توسعه حومه ها به عنوان شهرهای کوچک است، در مقابل، ورود اتومبیل و گسترش استفاده از آن در قرن بیستم باعث توسعه زیستگاه های شهری و تفوق آنها بر روستاها شده است. تفاوت در مورفولوژی این زیستگاه ها پیدایش نظریه ها و مدل های مختلفی را در پی داشته است که می توان از ترنسکت به عنوان یکی از جدیدترین این مدل ها نام برد. فضاهای شهری اهمیت زیادی در کیفیت زندگی شهری دارند و به تقویت روابط متقابل اجتماعی شهروندان کمک می کنند، در حالی که نقش اینگونه فضاها یا به عبارتی فضاهایی که در آن تعاملات اجتماعی شهروندان شکل می گیرد و فرهنگ جامعه در بستر آن ارتقاء می یابد، در کشور ما روز به روز در حال افول است. این تحقیق با روش توصیفی تحلیلی و با اسناد کتابخانه ای به بررسی تاثیر شهرهای هوشمند و نقش آن در توسعه پایدار شهری ایران می پردازد.