بررسی آلودگی صوتی در مجاورت دیوارهای صوتی بزرگراه های چمران و حکیم و اثربخشی کاربست دیوار صوتی در کاهش آن

هدف از پژوهش حاضر ارزیابی اثربخشی کاربرد دیوار صوتی در تخفیف سطوح آلودگی صوتی در حاشیه بزرگراه های حکیم و چمران تهران است. همچنین صحت روابط موجود در منابع نظری برای محاسبه پارامترهای L50 و Leq به آزمون گذاشته شد. به علاوه، دقت روابط موجود در محاسبه مقادیر میرایی و اجزای متشکله آن از طریق مقایسه مقادیر واقعی سنجش میدانی صوت با مقادیر حاصل از فرمول های کلاسیک بررسی گردید. اطلاعات لازم در چند دسته شامل اطلاعات آب و هوایی، ابعاد و مشخصات هندسی دیوارهای حایل صوتی و جسم راه، شمارش وسایل نقلیه عبوری، سرعت متوسط مکانی وسایط عبوری و سطح فشار صدا، جمع آوری و ثبت گردید. نتایج بدست آمده می توان اظهار داشت که پارامتر L50 بدست آمده از اندازه گیری های میدانی انطباق خوبی با نتایج محاسبات تیوریک داشته و از دیگر سو، مقدیر Leq میدانی و تیوریک به لحاظ عددی فاصله ای حدود 11 درصدی را به نمایش گذاشتند. مقادیر سطح صدای بدست آمده پس از کسر میرایی ها با استفاده از روابط تیوریک در فواصل یک، پنج و پانزده متری پشت دیوار، نزدیکی چشمگیری به داده های برداشت میدانی نشان دادند. و پیش بینی مسیولان شهری مبنی بر کاهش 15 دسیبلی آلودگی صوتی پس از نصب دیوارهای صوتی را تایید می کنند. در نهایت نتایج حاصله حاکی از سهم پررنگ تر میراگری دیوار حایل صوتی در قیاس با سایر انواع میراگری است.