حکمت خوشنویسی در معماری

معماری به عنوان فن طراحی و ساخت مسکن و انواع بناهای دیگر قدمتی به درازای پیدایش انسان متفکر دارد و مزین کردن بناها به نقوش و خطوط و شمایل گوناگون جهت پیراستن و انتقال مفهوم و انگیزه هم از لحاظ زیبایی شناختی و هم از لحاظروان شناختی امری بسیار مهم و شایان توجه می باشد. معماری اسلامی، طراحی و ساخت بناهایی با کاربری دینی، اخلاقی و فرهنگی اسلامی را شامل می شود. ظاهر بنا از لحاظ تزیینات و نمایه در ساختمان هایی با کاربری مذکور به گونه ای مهمترین نقش را در بیان مفاهیم و تفکراتی ایفا می کند که بناها به منظور القای آن ها ساخته شده اند. در این مقاله بااستناد از روش تحلیلی-توصیفی با رویکردی استدلالی، استنتاجی به بررسی حکمت خوشنویسی در معماری پرداخته شده و پیشنهاد شده است که در بناهایی که با کاربری مذهبی ساخته می شوند از هنر خوشنویسی به عنوان زینت بخش ظاهر و الهام بخش انگیزه های مذهبی به بهترین نحو ممکن استفاده شود چرا که در سایه آن می توان بهره وری از بناهای مذکوررا به حد کمال خود رساند