مدلی ساده برای تخمین میزان کاهش انتشار لازم آلاینده های هوا جهت دستیابیبه هوای پاک

در مدیرت شهری مواقع بسیاری پیش می آید که جهت کنترل کیفیت هوا نیازمند تصمیم گیری فوری هستیم. مدل های زیادی برای پیش بینی و تعیین غلظت آلاینده ها در یک شهر وجود دارد که غالبا نیازمند مقدمات و ورودی زیاد و پردازش های پیچیده و زمان بر هستند که در شرایط بحرانی و تصمیم گیری سریع چندان سودمند به نظر نمی رسد. در این پژوهش مدلی ساده با کمترین داده ورودی برای شهر تهران ارایه شده که با اصول مدلسازی جعبه ای و تنها با داشتن داده های ایستگاه های پایش کیفیت هوای موجود در شهر و داده هایهواشناسی ، می توان میزان کاهش انتشار لازم در منطقه را تخمین زد. در این بررسی این نتیجه حاصل شد که در شرایط بحرانی و با فرض عدم ورود آلاینده از بالادست، برای رسیدن به کیفیت هوای پاک آلاینده PM2.5 در بازه سالانه و 24 ساعته نیاز به کاهش انتشار به ترتیب 87 و 77 درصدی دارد.