بررسی موانع شکل گیری پیوندهای روستایی شهری در کلانشهرتهران(مورد مطالعه: بخش مرکزی شهرستان شهریار)

گرچه کارشناسان و سیاستگذاران پیوسته بر نقش بالقوه روابط و پیوندها در تعدیل نابرابریهای موجود بین محیط های روستایی و شهری تاکید دارند، اما در ایران هنوز طرح جدی مباحث علمی مرتبط با این زمینه ها به سبب ساده انگاری های مرسوم مغفول مانده است. اشکار است که در چنین شرایطی مبنای لازم برای فهم و درک صحیح ماهیت و نحوه اثربخشی این پدیده ها فراهم نمی آید مگر از طریق اندیشه ورزشی و پیشرد پژوهشهای موردی در نواحی مختلف، پیوندهای روستایی شهری در واقع به واسطه مجموعه ای از جریانها مشخص می گردند این گونه جریانها از جمله عبارتند از جریان افراد کالاها، نوآوری ، فناوری و سرمایه دامنه و شدت این جریانها هرچند به مناسبات تاریخی و درجه توسعه یافتگی نواحی بستگی دارد اما سیاستهای عمرانی می توانند نقش موثری در معنی دار کردن آنها بر عهده گیرد. به سخن دیگر، سیاست ها و برنامه های سنجیده و متناسب می توانند در بر پایی پیوندها و اصلاح روابط به نحوی موثر و کارآمد اثربخش گردند و به تعدیل تفاوتها و نابرابریهای روستایی شهری بیانجامند با این وجود دوام مناسبات سنتی فضایی و پایایی روابط دیرپای شهر و روستا در برخی نواحی مانع از شکل گیری پیوندهای کارآمد رسوتایی شهری شدهاست این مقاله کوشش دارد ضمن بررسی روابط سنتی روستایی شهری موانع اصلی برقراری پیوندهای مثبت بین روستاها و شهرها را در اطراف کلانشهر تهران شهریار مورد پژوهش قرار دهد.