بررسی نقش نظام آموزشی در اکوسیستم کارآفرینی و ارایه مدلی جهت آموزش های کارآفرینانه در نظام آموزشی کشور

امروزه کشورهایی که به دنبال توسعه اقتصادی و اجتماعی فراگیر و متوازن هستند، حمایت از ایجاد بسترهای کسب و کار و اشتغال بر پایه دانش و فناوری، ضریب موفقیت آنها را تا حد شگفت انگیزی افزونی داده است. در دهه اخیر اقتصاد جهانی به سمت کارآفرینی مبتنی بر خلاقیت و نوآوری نیروهای انسانی آموزش دیده و سازمان هایی پویا در حال حرکت است و ایجاد، راه اندازی و توسعه شرکت های متنوع در کانون این فعالیت قرار دارد. برای ایجاد کارآفرینی تنها پول، بخت و اقبال کافی نیست، بلکه این فرآیند مستلزم نقش آفرینی تمامی اجزای اکوسیستم کارآفرینی می باشد. بنابراین برای ایجاد کارآفرینی بایستی به شکل علمی با موضوع مواجه شده ودر راستای آموزش آن، اقدامات هدفمند در همه سطوح آموزشی کشور ایجاد شود. در شرایطی که معضل بیکاری جوانان تحصیل کرده و دانش آموخته دانشگاهی به عنوان بزرگترین مسیله اقتصادی و اجتماعی کشور مطرح است، فرهنگ سازی و ایجاد بسترهای لازم در نظام آموزشی برای توسعه کارآفرینی میتواند نقشی به سزایی در آینده اقتصادی ایران بازی کند. نظام آموزشی به دلیل داشتن ویژگی های پایه مانند سرمایه انسانی در قالب دانش آموز، دانشجو، معلم و اعضای هیات علمی محل مناسبی برای نوآوری مبتنی بر دانش است. از این رو آموزش و پرورش و دانشگاه بعنوان مهمترین مرجع تولید و اشاعه دانش جدید می توانند کارآفرین تربیت نمایند و کارآفرینی کنند. نظام آموزشی میتواند از طریق آموزش بر خصیصه ها و توانایی های افراد تاثیر مثبت بگذارد. مهارتهای افراد از خصوصیات اکتسابی هستند که می توان از طریق آموزش آنها را توسعه داد. نظام آموزشی میتواند با طراحی و اجرای دوره های کارآفرینی و مهارتی ، اقدام به تربیت نیروهای کارآفرین نماید. همچنین طی این دوره ها، با توسعه و پرورش خصیصه های کارآفرینانه و نیز با افزایش توانایی مدیریتی و کارآفرینانه افراد، باعث افزایش عرضه کارآفرینی شود. در همین راستا نظام آموزشی میتواند با توجه به نیاز بازارکار به افراد متخصص که دانش مدیریتی و کارآفرینی دارند، اقدام به طراحی درس کارآفرینی برای تمام رشته ها نماید. در ضمن نظام آموزشی میتواند حول محورهای ارزیابی فرصت ها، شناسایی بازار و تحلیل ریسک و پاداش متمرکز شده، موجبات ارتقای سطح کیفیت چنین بازاریابی هایی را فراهم آورد.