تحلیلی بنیادی و توسعه کاربردی بر خلاقیت و نوآوری در آموزش مهندسی

در موج سوم و عصر ارتباطات حجم مطالب آموختنی همگام با پیشرفت علم و فناوری افزایش می یابد و آموزش موضوعات جدید چالشی جدی برای مسئولان آموزش کشور است. برای نزدیک شدن به آموزش مهندسی جهانی سه عامل اساسی (یادگیری ، نو آوری و ابداع ، روابط بین المللی و صنعتی مؤثر) تأثیر بسزایی در آموزش مهندسی دارد. پاسخگویی به نیاز های روز و آتی صنعت توسط مهندسان به ابزار و دانش متفاوتی از آنچه در دانشکده های مهندسی ارائه می شود، نیاز دارد و باید همگام با تغییرات و تحولات صنعتی آموزش مهندسی باشد. با بکار بردن تکنولوژیهای نوین در راستای خلاقانه گام برداشتن همسو با تکنولوژیهای روز دنیا ضمن به خدمت گرفتن اندیشمندان بومی و استفاده از خلاقیتها و نوآوریهای آنها می توان شکافی را که با کشورهای توسعه یافته ایجاد گردیده کمتر نمود. در این رابطه توجه به "تحقیقات میان رشته ای" و استفاده از خلاقیت و نوآوری وآموزش مهندسی گام به گام در پیشرفت علم که امروزه حرکت کندی به خود گرفته نقشی موثر ایفا می نماید. برای ایجاد خلاقیت و نوآوری، تغییرات لازم در آموزش مهندسی در چهار زمینه "محیط آموزشی" ، "فرایندهای آموزش"، "همکاری دانشگاه با صنعت" و "محتوای آموزش" را باید گنجاند تا از این استخر علم و دانشی که ایجاد شده به دنبال کشف هستی در نیستی، آغاز به حرکت خلاقانه و نوآورانه نمائیم. از منظر دیگر برای تحقق نوآوری وخلاقیت ونیز تقویت آن، به شرایطی که بی توجهی به آن ها مانع از نوآوری می شود را باید در نظر داشت؛ شرایطی چون: فضای خلاق اجتماعی وعموم، تفکر استراتژیک ودراز مدت، ایجاد سیستم حمایت وبهره برداری از نوآوری ها