بررسی روشهای مشارکتی در طراحی فضاهای عمومی منظر

مشارکت در حوزه برنامه ریزی و طراحی فضاهای عمومی شهری که حق شهروندان می باشد، پیش شرط توسعه است و موجب ارتقاء کیفیت تعاملات و امنیت اجتماعی امکان ترفیع آموزش اقشار کم درآمد می گردد این پژوهش از لحاظ هدف نوعی پژوهش کاربردی و از لحاظ ماهیت کیفی می باشد که مبتنی بر روش تیوری سازی داده بنیاد است براین اساس در این مقاله ابتدا به بررسی نظریه ی موجود د راین حوزه و سپس معرفی روشهای راهبردی که برخی از طراحان منظر برای دستیابی به این موضوع استفاده کرده اند پرداخته شدهاست این روشها شامل: چرخه های R.S.V.P لارنس هالپرین نردبان مشارکت آرنشتاین روش ارزیابی مشارکتی روستایی یا PRA چمبرز نوع شناسی مشارکت وایت و عرصه مشارکت کودکان فرانسیس می باشند در ادامه اصولی و معیارهای برنامه ریزی و شیوه های مشارکت شهروندان در آنها مورد تحلیل قرار گرفتهاست و این مقاله طراحی مشارکتی به عنوان یک فرایند دانسته و به معرفی برخی از شیوه های که معماران منظر جهت طراحی مشارکتی بهره جسته اند توجه کرده است.